Өлең, жыр, ақындар

Элегия

  • 01.07.2021
  • 0
  • 0
  • 631
Өтiп жатқан күндерiм бiрыңғайлы
Құлағыма сен жоқ деп сыбырлайды.
Тереземе тұтылған түн пердесi
Өз қолыңмен болмаса, сырылмайды.
Қара түннiң пердесi көлегейлеп,
Жарық таңнан жатқандай менi өгейлеп.
Жарым түнде қолымды созам саған
«Келшi, жаным,
келшi ендi,
келе ғой...» – деп,
Жарым түннен жеткенше құба таңға
Жылатам да жанымды, жұбатам да.
Саған ұқсап кетедi кең дүние,
Алатаудан күн көшiн құлатарда.
Алақанға қондырып асыл айды,
Жалғыз үмiт жанымды асырайды.
Кiрпiгiмнен ашылған аумай қалып,
Алатаудан Күн нұры шашырайды.
Өзiмшiлдеу өмiрдiң жолы қысаң,
Жайымды айтсам, қалайша жаңылысам.
Түн баласы көз жазып қаламын да,
Жарық таңда қайтадан жолығысам.
Амал бар ма ажалға араны ашық,
Жүректегi қайтейiн жараны ашып.
Бүгiн тағы келдiң де, кете бардың
Көшедегi көп қызға араласып...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жұмбақ

  • 1
  • 0

Бір жүректің табамын деп мың бабын,
Күн деп, түн деп тыншымадым, тынбадым.
«Тағдырыңа қылша мойным талша» деп
Қырдың қызыл қызғалдағын ұрладым.

Толық

Күз, қыз және мен

  • 0
  • 0

Көргенде жапырақтың сарғайғанын
Есiңе түседi екен қай-қайдағың...
Жаңғыртып жер мен көктi, тау мен тасты
Келедi жарым түнде айғайлағым.

Толық

Көкең бе?

  • 0
  • 0

Көкең бе?
Көкең сенің,
Көкең сенің
Сорып жүр Жезтырнақтың жеті емшегін.

Толық

Қарап көріңіз