Қырмызы гүл жайлады құба белді

Қырмызы гүл жайлады құба белді.
Құрғыр қыздар құлпырып шығады енді!
Есіңді алған қылығы еркелердей
Сылқ-сылқ күліп шалғынға бұлақ енді.
Буын босап барады, буын босап,
Күн нұрына болмайды-ау жуынбасақ.
Көктемеде үй бағу кімге ылайық? –
Көктөбеге шығайық ырым жасап.
Көктөбенің аржағы – алмалы бақ,
Асықпа тым, абайла, қалма құлап.
Гүлден-гүлге ұмтылған мен бейбаққа
Бірден-бірге барасың, қарғам, ұнап.
Алма бақ па мына маң, гүл жұмақ па?!
Бəз қалпынан барқыт бел бұлжымапты, ə?
«Кетіп қаппыз, аға, – деп, – тым жыраққа»...
Қабағыңды, қарағым, тұнжыратпа.
Мына бақтың ғажабы-ай!
Келіскені-ай!
Ішіне еніп термейміз жеміс қалай?
Анамыз ақ жаулықты – Алатау да,
Көктөбе – «Тақиялы періште» ғой!

---