Аңсау

Кімге керек мұңды өлең, қайғылы өлең?
Көк жүзіне көз салсам, Айды көрем.
Ол да бүгін бүркеніп бозғыл бұлтын,
Жасырғандай бір тылсым жайды менен...
Қарап едім жұлдызға ақшамдағы –
Жанарынан тұр екен жас тамғалы.
Көкіректі барады күрсін кеулеп,
Көңілімнің тұнығы ласталғалы.
Тастаған ба түтін мен тұман ыстап,
Көкжиек те көшкендей тым алыстап...
Жанарыма кім қарап жайымды ұқпақ?
Қабағыма кім қарап құрақ ұшпақ?
Қар боратып келгелі қараша күз,
Халімізді бажайлап бал ашамыз.
Енді қашан жүреміз алшаң басып?
Енді қашан күлеміз балаша біз?
Аш қасқырдай жаланып мына қысың,
Жұт кезіп жүр жұтынып жұмақ ішін...
Енді қашан жер өңі қайта кіріп,
Енді қашан келеді Жылы ағысым?!

---