Сен өлеңсiң
- 0
- 0
Сен өлеңсiң,
Тұп-тұнық тұма жырсың!
Тумай жатып туажат күнəлiмсiң.
Адам болып келген соң бұл фəниге
Қаланың түні – қара орман
Қаланың түні – қара орман,Қаланың түні қоп-қою.
Қап-қара түнге қабарған
Өрт қою керек, өрт қою!
Өртенсін, жансын қара түн,
Жарыққа жарып бар маңай. –
Қапыда жарғақ қанатын
Қаға алмай қалған қарғадай.
Жалынның тілі жаланған
Шарпысын жанды, жараны.
Қасіреттен шашы ағарған
Қаралы сұлу – қаланы
Біз емес, бəлкім, хақ таныр,
Тіршілік тыным тапқанда.
Аспаннан саулап аппақ нұр
Жарасын жалап жатқанда...
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Этнографиялық өлең
- 0
- 0
Талға байлап күреңдi, салдым жемдi.
Тұлпарымның шашасын шалғын көмдi.
Ерттеп алып атымды ен даламен
Еркетайдың аулына барғым келдi.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Алтынай
Өте керемет рахмет -
Тайный автор
керемет???? -
Дариға
Өте керемет мақала -
Антон
Өте күшті, көмектесті
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі