Өлең, жыр, ақындар

Әсер

  • 29.07.2021
  • 0
  • 0
  • 487
Төгіп тұр көктем күйін күн шуағын,
Торғындай толқынданып сұлу сағым,
Жасарған жасыл киіп кең даланын,
Көрдің бе дәл осындай сұлу шағын?
Қара жол бірде даңғыл бірде ирек,
Қозғалып бір қосылып, бірде сиреп.
Мұнартып бір қарайған бірнешеу боп,
Бұлдырап жан-жағыңның бәрі билеп.
Көз тіксең сол бір сәтте айналаңа,
Көлеңке ойда кірбің жай қала ма?
Бой сергіп, тыныс кеңіп, жүрек толқып,
Көтере ән шырқайсың айдалада.
Кеткендей жан-күйіңнің қылын басып,
Шаттанып, көтеріліп бойын тасып,
Балаша жеңілейіп жүгіресің,
Кеудеңді жібек самал желге ашып.
Кідіріп аз отырсаң тау басына,
Маужырап мас боласың ауасына.
Аңқыған жұпар иіс кеудені алып,
Дерт болса, жолыққандай дауасына.
Сүйемін осынау бір мезгіл шағын,
Кен дала тапқан соны ән ырғағын.
Сол сәтте бұлбұлы боп бай даланың
Келеді гүлге қонып тынымдағың.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Нарық деген көкдауыл құйын соқты

  • 0
  • 0

Нарық деген көкдауыл құйын соқты
Жапырақтай ұшырып дүйім көпті.
Терін төгіп, ток жүрген кеше ғана
Еңбеккерге ерекше тиді соққы.

Толық

Адам - пенда

  • 0
  • 0

Тағылығы дейміз ғой тағы ісін —
Күнкөріске тек қана бағынышын.
Жан иесі атаулы ішіндегі
Саналы істің адам ғой тәңірі шын.

Толық

Тахыт тас

  • 0
  • 0

Көз көріп, көңіл нанбас бір ғаламат...
Кім ие болып, еткен кімге аманат!
Төрінде Ақ алаңның тахыт тас тұр,
Тұйыққа ғажаптанып ой қамалад.

Толық

Қарап көріңіз