Жұмбақ тас

Кәлінде Бурабайдың жұмбақ тас тұр,
Көрініп бірде арыстан, бірде қасқыр.
Біресе жезтырнақ боп үрей алып,
Барласаң сан құбылып тұрған тас бұл.
Біресе крокодил киген телпек,
Біресе хас батыр бір тұрған сергек.
Сурет тасты айнала ауысады,
Мультфильм кадрындай тұнған ертек.
Әйгі бір оқиғадан қалған ізді
Көремін
көне күнмен жалғап бізді
Тұрғандай төгілдіріп сауға сұрап
Жұмбақтап сыр сөйлеген қалмақ қызды.
Әйтеуір жарты дүние жалғыз таста,
Беймәлім жәйі бөлек, жөні басқа.
Не керек жұмбақ болып кеткен мәңгі
Уақыт құзырымен оралмасқа.
Әлемде не түрлі бар сыры жұмбақ,
Әуелде даралаймыз бөліп, бұлдап.
Алған соң сыралғы боп пәндәлықпен
Жатпаймыз қадір тұтып сонша құндап.
Осынын бәрі шартты.
Шынды шындап
Танудың езі мәңгі бітпес қымбат.
Қыры мен сыры шексіз ғалам түгіл,
Адамдар бір-біріне үлкен жұмбақ.
* * *
Сөйледім көзім көрген Көкше сырын,
Жырланып келсе дағы бұдан бұрын.
«Сөз бар ма кісі айтпаған» дегендейін,
Кешірім кейбір ойға келсем қырын.
Көрінер әсірелеу кейбір жанға.
Қоспадым көпірме сөз.
Мейлің нанба.
Көлдің дәл ортасынан көз жіберсең,
Тұрады бәрі осының алақанда!

---