Өлең, жыр, ақындар

Елес

  • 10.08.2021
  • 0
  • 0
  • 382
(Оралхан Бөкейге)

Алтайдың шыңындай тым асқақ,
Түсімде тұлғаңды көрдім мен.
Беймаза өмірден жырақтап,
Сен ашқан есікке ендім мен.
Мақтан ғып тәкаппар тұлғаңды,
Жұрттарға сыр айта бастадым.
Жамылып жыртылған жылдарды,
Алтайға апарып тастадың.
Сағыныш зары ма, не екен бұл?
Алтай боп сенің тіл қатқаның.
Жұлдызын жоғалтқан мекен бұл,
Соры да тауындай қап-қалың.
Кетем деп қолыңды создың да,
Жүрекке ұялап ұры мұң...
Күннің де қызылы солғындап,
Кісінеп қалды артта құлының.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алматы. Ойынхана

  • 0
  • 0

Аспанның ағылған бозқырау тамшысы,
Жапырақ бояуын мезгілге тонатқан.
Жалынсыз жанарлар көшеде шарпысып,
Адамдар осылай өздерін жоғалтқан.

Толық

Аңсар

  • 0
  • 0

Жыр жазып отырам кейде,
Мәңгілік махаббат жайлы.
Қобыздың тілінде сөйлер,
Көкжал жанарындағы қайғы.

Толық

Ана

  • 0
  • 0

Ана!
Ағарған әр тал шашыңнан
өзімнің қайғымды көрем,
Жұрттан жасырып төгілген жасың –

Толық

Қарап көріңіз