Өлең, жыр, ақындар

Елес

  • 10.08.2021
  • 0
  • 0
  • 402
(Оралхан Бөкейге)

Алтайдың шыңындай тым асқақ,
Түсімде тұлғаңды көрдім мен.
Беймаза өмірден жырақтап,
Сен ашқан есікке ендім мен.
Мақтан ғып тәкаппар тұлғаңды,
Жұрттарға сыр айта бастадым.
Жамылып жыртылған жылдарды,
Алтайға апарып тастадың.
Сағыныш зары ма, не екен бұл?
Алтай боп сенің тіл қатқаның.
Жұлдызын жоғалтқан мекен бұл,
Соры да тауындай қап-қалың.
Кетем деп қолыңды создың да,
Жүрекке ұялап ұры мұң...
Күннің де қызылы солғындап,
Кісінеп қалды артта құлының.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Терезе сыртындағы көктем

  • 0
  • 0

Бүгінгі Ояну:
Мың жылғы ұйқыдан тұрғандай зіл батпан!
Алақай!
Көктем тұр –

Толық

Боздақ

  • 0
  • 0

Жолға қарап жоқ іздеп
жанарынан жас ағар,
Көкірегіне шер қатқан ата менен апа бар.
Қан мен жасы көк мұздың

Толық

Оралу

  • 0
  • 0

Оу, құлыным!
Неге кірдің түсіме?
Тым алыста қалып ең ғой кісінеп.
Дейсің бе әлде: «Бұлдыр-бұлдыр даланы,

Толық

Қарап көріңіз