Өлең, жыр, ақындар

Елес

  • 10.08.2021
  • 0
  • 0
  • 408
(Оралхан Бөкейге)

Алтайдың шыңындай тым асқақ,
Түсімде тұлғаңды көрдім мен.
Беймаза өмірден жырақтап,
Сен ашқан есікке ендім мен.
Мақтан ғып тәкаппар тұлғаңды,
Жұрттарға сыр айта бастадым.
Жамылып жыртылған жылдарды,
Алтайға апарып тастадың.
Сағыныш зары ма, не екен бұл?
Алтай боп сенің тіл қатқаның.
Жұлдызын жоғалтқан мекен бұл,
Соры да тауындай қап-қалың.
Кетем деп қолыңды создың да,
Жүрекке ұялап ұры мұң...
Күннің де қызылы солғындап,
Кісінеп қалды артта құлының.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Алматы. Ойынхана

  • 0
  • 0

Аспанның ағылған бозқырау тамшысы,
Жапырақ бояуын мезгілге тонатқан.
Жалынсыз жанарлар көшеде шарпысып,
Адамдар осылай өздерін жоғалтқан.

Толық

Тұтылу

  • 0
  • 0

Алматы көшелерін кезген
жалаңаяқ жастықтың
Ағарған шашы қылаулап...
Қап-қара суреттер мен күрсіністерге толы,

Толық

Бейтаныс қала

  • 0
  • 0

Бейтаныс қалада,
Сені аңсап езілем жан ана.
Үстімде көнетоз киімдер,
Қолымда ескірген чемодан.

Толық

Қарап көріңіз