Өлең, жыр, ақындар

Жұмбақтас

  • 10.08.2021
  • 0
  • 0
  • 632
Бозамық Айдың сәулесі
көгілжім су бетінде сынып,
Айнакөлдің тұңғиығына телмірген
Жұмбақтас...
Мұнартқан жағалауда
мүлгіген тыныштығымды
бұзған жалғыз мен емес,
Уақыт дауылы ұйтқып соқса да
ақын жанарын құрғатпас.
Қатыгездік пен Ұлы мейірімнің
мәңгілік су бетіндегі суреті –
Үзілген тамырларым мен жабылған
түйсіктеріме бастар жалғыз із...
Мүмкін, тасжүректерге айналып,
тас дәуірлерге аяқ басқанда
Біз тұрған жағалаудан біржола
кетіп қалдыңыз.
Дауысым құмығып айқайлағаныма
ғасырлар өтсе де,
Арылу қайда?!
уақыт пен замана дуасынан...
«Тассың!», – деп талмаусыраған үнімді
жұтып көк иірім шүңеті,
Сұлбамды сіміріп,
Тұман бүркейді шұбатылған...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ұлы жыр

  • 0
  • 0

Жазира жапан түз
жамылған кежім – жыр,
Тарихым қашалған тастарға көгілдір.
Күн түбін жаңғыртқан тұлпардың тұяғы,

Толық

Сегізінші март. Алматы. Түн

  • 0
  • 0

Боп-боз дүние...
Соншама сұлу болар ма бұл түн?
Жалғыздығымдай бәрібір қатал.
Өлі тыныштықты құшағына алып,

Толық

Мың жылғы ұйқы

  • 0
  • 0

Мың жылғы ұйқыдан тұрып,
Уілге үн қосқан дала.
Жүрегін қасірет буып,
Маң басып келеді дана…

Толық

Қарап көріңіз