Өлең, жыр, ақындар

Жұмбақтас

  • 10.08.2021
  • 0
  • 0
  • 787
Бозамық Айдың сәулесі
көгілжім су бетінде сынып,
Айнакөлдің тұңғиығына телмірген
Жұмбақтас...
Мұнартқан жағалауда
мүлгіген тыныштығымды
бұзған жалғыз мен емес,
Уақыт дауылы ұйтқып соқса да
ақын жанарын құрғатпас.
Қатыгездік пен Ұлы мейірімнің
мәңгілік су бетіндегі суреті –
Үзілген тамырларым мен жабылған
түйсіктеріме бастар жалғыз із...
Мүмкін, тасжүректерге айналып,
тас дәуірлерге аяқ басқанда
Біз тұрған жағалаудан біржола
кетіп қалдыңыз.
Дауысым құмығып айқайлағаныма
ғасырлар өтсе де,
Арылу қайда?!
уақыт пен замана дуасынан...
«Тассың!», – деп талмаусыраған үнімді
жұтып көк иірім шүңеті,
Сұлбамды сіміріп,
Тұман бүркейді шұбатылған...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бесік

  • 0
  • 0

«Кім екен?» – деп сұраса ақын деген,
«Жауап таппай қиналған
пақыр», – дер ем...
Кім екенін көреді-ау бір күндері,

Толық

Оралу

  • 0
  • 0

Оу, құлыным!
Неге кірдің түсіме?
Тым алыста қалып ең ғой кісінеп.
Дейсің бе әлде: «Бұлдыр-бұлдыр даланы,

Толық

Боздақ

  • 0
  • 0

Жолға қарап жоқ іздеп
жанарынан жас ағар,
Көкірегіне шер қатқан ата менен апа бар.
Қан мен жасы көк мұздың

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар