Бір ескерткіш жайында

Радвилайте Варвара
Дейтін бір сұлу болыпты.
Зигманд Август таң қала
Ғашық боп оны торыпты.
Торыған қызды күшпен бе,
Не болмаса алдап па,
Ізіне аңди түскенде,
Іліктіріпті қармаққа.
Жас сұлуға үйленіп,
Толғанмен Август есесі,
Бұл іске қатты күйзеліп,
Қайғырыпты шешесі.
Себебі, бұдан бұрын да
Бар екен екі әйелі.
Тоты құстай құбылған,
Сымбатты, сұлу, әдемі.
«Үшіншіні тағы алу
Астамшылық емес пе?!»
Деп, кезі тез жоғалу
Жайында кірді кеңеске.
Қайын ене мен келіндер
Ойланды нелер пәлені;
Тұншықтыр, тура, я у бер,
Артында даяр әлегі.
Өлтірудің әлексіз
Таппағанда амалын,
Тәсілі көп қара жүз
Табыла кетті бір залым.
Жоқ енді оған жығылу,
Жетпейді әлі еш күштің.
Сүйкімді Вильнюс, бұрын сен
Күн кешсең жаудан жасқана.
Тасытып ақын сырын сен,
Көркей енді, астана!..

1950

---