Өлең, жыр, ақындар

Максим Зверевке

  • 13.08.2021
  • 0
  • 0
  • 363
(70 жасқа толуына)

Сүлеймен патшадан соң бар махлұқтың
Тілдерін түгел білген Мақсым ағай,
Деп,— «солардан жазылмас әлі жұппын!» —
Жетпістен жөнеп кетті әрі қарай.
Денесінің тіктігі — тау-текедей
Саулығында ылғал жоқ, құлан-таза.
Балаларын бағымпаз бейне әкедей,
Қарауылдап жүреді, бермей маза.
Аты —«аңның баласы» болғанымен,
Адам түгіл махлұққа мейірімді.
Тауды, орамды, даланы шолғанымен,
Білмейді қабақ шытып кейуіңді.
Натуралист адамдар нақ осылай,
Жәндіктерге жағатын қыбын тапсын!
Жетпісте де жігіттей жүр жасымай,
Хұрметті ағай — Зверев, біздің — Мақсым!

24 ноябрь, 1966 жыл. Алматы.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Аракстың бойында

  • 0
  • 0

Араксты жағалап біз келеміз,
Бергі беті біздікі, ар жағы Иран.
Екі жаға гранит, бейне көк мұз,
Кей тұс қорған сияқты, қолдан құйған.

Толық

Есіңе алып жүрмісің

  • 0
  • 0

Елдегі қара шаруа,
Шаруаның қамына
Бір-екі ауыз сөз айтам:
Осы сөзді мықтап ұқ,

Толық

Мұғалім

  • 0
  • 0

«Әбжәт, аууаз, кәләман...»
Халық ішіне тараған,
Ел адасқан кезі еді.
Қанша жесе дәні жоқ,

Толық

Қарап көріңіз