Өлең, жыр, ақындар

Құлын-ғұмыр

  • 16.08.2021
  • 0
  • 0
  • 674
Құлын едім...
Ерке едім, ебі жел ем,
Үрпіге ауыз салғанмын еміне мен.
Тұмсығымен таңымнан түртіп қойып,
Еміреніп тұратын Өмір-енем.
Қуаныштан жазғандай бұйрығымды,
Көретінмін таусылмас сый ғұмырды.
Айхай, шіркін, андыздап кетуші едім,
Көкке шаншып күлтелі құйрығымды.
Тұлпармын деп құрсақтан жаратулы,
Тұяғымнан бар әлем ағатын-ды.
Құлағымның түбінен жел ысқырып,
Сайын дала қуырылып қалатын-ды.
Төгіп тұра берердей шапағын мың,
Қызық еді атар таң, бататын күн.
Көкке тойып, қызыққа әбден тойып,
Күн астында керіліп жататынмын.
Сауырыма тимеген таспа бұрын,
Жабағыдан тай шықтым.
Бас таныдым.
Маған сыртын беріп тұр Өмір-енем,
Бауырына жабысып басқа құлын.
Ілестіріп әкетті сүргін мені,
Қара жерді қар басты...
Қыр гүлдеді.
Тұрман қонды арқамды жауыр қылып,
Қамыт киіп алыппын бір күндері.
Етім өлді қамшыға бағынудан.
Баяғыдай аңсап ем тағы думан,
Өмір-енем жалымнан тістеп алып,
Қос аяқтап бір тепті бауырымнан.
Оралмасын түсіндім бұрынғының,
Ізін салды жүгенім, мұрындығым.
Бұл күндері түсіме жиі енеді,
Ештеңеге алаңсыз құлын күнім...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Сен неге көзiме көрiндiң?

  • 0
  • 0

Сен неге көзiме көрiндiң?
Жүрек бiр бұлқынып қалды, әнi...
Өзiм де түсiнбес өмiрмiн,
Бiтпейтiн қиялы, арманы.

Толық

Былғанышпын, әттең-ай, былғанышпын

  • 0
  • 0

Былғанышпын, әттең-ай, былғанышпын,
Шошаңдатам найзасын кір намыстың.
Қою шаңға белшемнен батып тұрып,
Шыңға да ұшқым келеді, шыңға да ұшқым.

Толық

Қуанышқа тұр едiм жүгiргелi

  • 0
  • 0

Қуанышқа тұр едiм жүгiргелi,
Кенет қара жер неге дiрiлдедi?
Кең көшеде зулаған бiр машина,
Қағып кете жаздады бүгiн менi...

Толық

Қарап көріңіз