Өлең, жыр, ақындар

Тамылжыған түн

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 484
Менің сүйіктімнің қаны тамған,
Мекен жайдан қоштасып барамын.
Мен жайлап қадамдап қалың орманға еніп,
Емен ағаштардың есігін жәйлап қағам.
Ай шарасынан асып тасқандай:
Түнгі аң, құс, көбелектер улап-шулап,
Ақ қайыңдар майыса бір-біріне жарасып,
Бәрі де тату тәтті келісті құйылғандай.
Жазғы күннің күңгірт түнінде
Рахаттана мен салқын судан сусындаймын!
Көңіл күйім жадырап,
Тыныштық орнап, жай табар.
Құштарлықтың өзі түсініксіз.
Дегенмен де осындай бір керемет
Сенімен бірге өткізген бір күніме,
Сенсіз өткен мың түнімді берер едім.

1767/1768



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түнгі жыр

  • 0
  • 0

Жұм көзіңді, аймаласын өлеңім,
Қалғыдың ғой, сәулем, енді бұйықпа.
Сырнайымның наз күйіне бөледім,
Тәтті не бар бал-ұйқыдан? Ұйықта!

Толық

Май

  • 0
  • 0

Күміс бұлттар желбіреп,
Балқиды аспан демінен.
Сәулесі күннің елжіреп,
Өбеді будың селінен.

Толық

Жігіт пен диірмен

  • 0
  • 0

Қайда ақтың өзенім, Неге асықтың?
Мұнша неге мәз едің, Тез тасып тым?
Не іздейсің бұл сайдан, көк майсадан?
Не іздейсің, өзенім, айтшы маған?

Толық

Қарап көріңіз