Өлең, жыр, ақындар

Айға

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 753
(1769)

Сіңлісі Күннің,— Айысың,
Назсың бір жүрген жабығып,
Күміспен шеккен шәйісің,
Тұрасың тұман жамылып.
Жетер тек түнгі қиядан
Аяқты кербез басқаның.
Құс кетсе таңда ұядан
Оянған мен бір қасқамын.
Шоласың жаһан аумағын,
Соқпағын кезіп, қияның.
Ұшыршы бірге, ау, жаным,
Шалқысын оттай қиялым!
Көрінбей тыңшы дұшпанға,
Түн кезіп мен де келейін,
Қалықтап алыс аспанда,
Әйнектен жарды көрейін.
Тым құрса түнде бір көріп,
Сағыныш уы басылсын.
Мүсірке мені, нұр беріп,
Жарқ етіп көзім ашылсын.
Көрінді әне,— жатыр ол:
Жалаңаш балтыр, төс қандай!
Қарашы, мені шақырды ол,
Эндимион сені тосқандай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мамыражай мамырдың керімсалы...

  • 0
  • 0

Мамыражай мамырдың керімсалы –
Кеңінен тынысымды ашады.
Күннің түскі сәулесі –
Көздің нұрын алады.

Толық

Солдат бақыты

  • 0
  • 0

Жараланбай келесің, деп,
Жұбатпашы құр мені!
Тағдырға ерік бересің де,
Тартасың да ілгері.

Толық

Соқыртеке

  • 0
  • 0

Достым, бойжеткенім, Тереза,
Сенің темірден де өткір,
Ашулы көздеріңнен қорқамын!
Сонда да сен ертіп жүріп,

Толық

Қарап көріңіз