Өлең, жыр, ақындар

Айға

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 528
(1769)

Сіңлісі Күннің,— Айысың,
Назсың бір жүрген жабығып,
Күміспен шеккен шәйісің,
Тұрасың тұман жамылып.
Жетер тек түнгі қиядан
Аяқты кербез басқаның.
Құс кетсе таңда ұядан
Оянған мен бір қасқамын.
Шоласың жаһан аумағын,
Соқпағын кезіп, қияның.
Ұшыршы бірге, ау, жаным,
Шалқысын оттай қиялым!
Көрінбей тыңшы дұшпанға,
Түн кезіп мен де келейін,
Қалықтап алыс аспанда,
Әйнектен жарды көрейін.
Тым құрса түнде бір көріп,
Сағыныш уы басылсын.
Мүсірке мені, нұр беріп,
Жарқ етіп көзім ашылсын.
Көрінді әне,— жатыр ол:
Жалаңаш балтыр, төс қандай!
Қарашы, мені шақырды ол,
Эндимион сені тосқандай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

«Батыс-шығыс диванынан» ҺИЖРА

  • 0
  • 0

Теріскей, Күнгей, Түн жақта
Патша жоқ, тақ жоқ бұл уақта,
Аттан сен алыс Шығысқа,
Ауамен көне тыныста,

Толық

Түнгі ойлар

  • 0
  • 0

Аяймын мен, жұлдыздар, бейбақ сендерді!
Жайнағанда сендерді мен сән көрем.
Теңізшіге төгесіңдер сәулеңді,
Рақым күтпеп құдайдан да пендеден.

Толық

Адамзат өрісі

  • 0
  • 0

Баяғыда, ерте заманда,
Әулие баба сұстанған
Сабырлы қолмен ғаламға,
Күркіреген бұлттардан,

Толық

Қарап көріңіз