Өлең, жыр, ақындар

Айға

  • 06.09.2021
  • 0
  • 0
  • 539
(1769)

Сіңлісі Күннің,— Айысың,
Назсың бір жүрген жабығып,
Күміспен шеккен шәйісің,
Тұрасың тұман жамылып.
Жетер тек түнгі қиядан
Аяқты кербез басқаның.
Құс кетсе таңда ұядан
Оянған мен бір қасқамын.
Шоласың жаһан аумағын,
Соқпағын кезіп, қияның.
Ұшыршы бірге, ау, жаным,
Шалқысын оттай қиялым!
Көрінбей тыңшы дұшпанға,
Түн кезіп мен де келейін,
Қалықтап алыс аспанда,
Әйнектен жарды көрейін.
Тым құрса түнде бір көріп,
Сағыныш уы басылсын.
Мүсірке мені, нұр беріп,
Жарқ етіп көзім ашылсын.
Көрінді әне,— жатыр ол:
Жалаңаш балтыр, төс қандай!
Қарашы, мені шақырды ол,
Эндимион сені тосқандай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

О, сенің жоғарғы билігің, көмегіңмен...

  • 0
  • 0

О, сенің жоғарғы билігің, көмегіңмен,
Болашақтың жарық күнін бізге көрсеткенмен,
Махаббаттың ләззатына бөленіп,
Бақыт құсының қаншалықты

Толық

Қоштасу

  • 0
  • 0

Жаутаңдадым үнсіз тек,
Кенет тілім күрмеліп,
Айрылысу — қандай қасірет,
Жан едім ғой мен берік!

Толық

Теңіздегі тыныштық

  • 0
  • 0

Кеткендей қалғып су беті,
Тұп-тұтас көктің көбесі.
Сұрланған теңіз суретін
Шолады шошып кемеші.

Толық

Қарап көріңіз