Өлең, жыр, ақындар

Сот алдында

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 420
(1775—1776)

«Кім екенін мен сендерге айтпаймын,
Қалсам да одан жүкті боп»:
«Түуһ, салдақы-ай!...»—
Өйтіп жала
жаппаңдар:
Жазығым менің тіпті жоқ.
Айтпаймын мен ғашығымның атын да,
Пейілі қандай, мейірі,
Жыртық қалпақ болсын тіпті басында,
Алтын бау тақсын, мейілі.
Төземін азап, мазаққа,
Мойындап бәрін, шыдаймын.
Мен оны білем, ал — мені,
Біледі өзі құдайдың.
Поп, саған айтам; сот, саған:
Өз балам — өзім туамын!
Күнаһарсың деп оттаған
Сендерге осы-ақ жауабым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Кофта жырлары

  • 0
  • 0

Ақымақтармен болсын әуре ғалымдар,
Мәттақам ғой шаршамайтын пақырың!
Ал даналар бізді дәйім қабылдар,
Айтар және әзілді-шын ақылын:

Толық

Кездесу мен қоштасу

  • 0
  • 0

Көңілім отқа оранған, күшім де жоқ енді,
Тезірек егерлеп атты далаға ұшқым келеді!
Тау жағасын қараңғылық, ымырт басып,
Айналам тұңғиыққа оранып, кеш те болды.

Толық

Теңіздегі тыныштық

  • 0
  • 0

Кеткендей қалғып су беті,
Тұп-тұтас көктің көбесі.
Сұрланған теңіз суретін
Шолады шошып кемеші.

Толық

Қарап көріңіз