Өлең, жыр, ақындар

Сот алдында

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 385
(1775—1776)

«Кім екенін мен сендерге айтпаймын,
Қалсам да одан жүкті боп»:
«Түуһ, салдақы-ай!...»—
Өйтіп жала
жаппаңдар:
Жазығым менің тіпті жоқ.
Айтпаймын мен ғашығымның атын да,
Пейілі қандай, мейірі,
Жыртық қалпақ болсын тіпті басында,
Алтын бау тақсын, мейілі.
Төземін азап, мазаққа,
Мойындап бәрін, шыдаймын.
Мен оны білем, ал — мені,
Біледі өзі құдайдың.
Поп, саған айтам; сот, саған:
Өз балам — өзім туамын!
Күнаһарсың деп оттаған
Сендерге осы-ақ жауабым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әлемнің ықыласы

  • 0
  • 0

Қасиетті ұлан-асыр тойдан кетіп,
Жан жаққа шуақтанып шашылыңдар.
Жалған өмірді жалғап,
Алып жолдар, кеңістікті жарып өтіп,

Толық

Паж бен диірменшінің қызы

  • 0
  • 0

Паж
Апыр-ау,
Сен айдалада,
Асығасың қайда ғана?

Толық

Орман патшасы

  • 0
  • 0

Құйғытқан кім түнек түнде сұп-суық?
Балалы шал келе жатыр тым суыт.
Қалтырады балақайы жабысты,—
Тоңды ма деп құшағына шал қысты.

Толық

Қарап көріңіз