Той суреті
- 0
- 0
Өлең, жырда марапаттап жатамыз,
Бір графты даңқы менен аты аңыз.
Немересін үйлендірді, ішіп-жеп
Дуылдастық — сол ғой біздің батамыз...
Сот алдында
(1775—1776)«Кім екенін мен сендерге айтпаймын,
Қалсам да одан жүкті боп»:
«Түуһ, салдақы-ай!...»—
Өйтіп жала
жаппаңдар:
Жазығым менің тіпті жоқ.
Айтпаймын мен ғашығымның атын да,
Пейілі қандай, мейірі,
Жыртық қалпақ болсын тіпті басында,
Алтын бау тақсын, мейілі.
Төземін азап, мазаққа,
Мойындап бәрін, шыдаймын.
Мен оны білем, ал — мені,
Біледі өзі құдайдың.
Поп, саған айтам; сот, саған:
Өз балам — өзім туамын!
Күнаһарсың деп оттаған
Сендерге осы-ақ жауабым.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Қарлығаш
Үш би туралы монолог -
мама тралалело и патапима
Где мои дети -
Жайлаубаева Дарынгул
Катты адемы
- Виктор Франкл
- Карл Густав Юнг
- Эрих Фромм
- Ханна Арендт
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі