Өлең, жыр, ақындар

Сот алдында

  • 07.09.2021
  • 0
  • 0
  • 377
(1775—1776)

«Кім екенін мен сендерге айтпаймын,
Қалсам да одан жүкті боп»:
«Түуһ, салдақы-ай!...»—
Өйтіп жала
жаппаңдар:
Жазығым менің тіпті жоқ.
Айтпаймын мен ғашығымның атын да,
Пейілі қандай, мейірі,
Жыртық қалпақ болсын тіпті басында,
Алтын бау тақсын, мейілі.
Төземін азап, мазаққа,
Мойындап бәрін, шыдаймын.
Мен оны білем, ал — мені,
Біледі өзі құдайдың.
Поп, саған айтам; сот, саған:
Өз балам — өзім туамын!
Күнаһарсың деп оттаған
Сендерге осы-ақ жауабым.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Адамзат өрісі

  • 0
  • 0

Баяғыда, ерте заманда,
Әулие баба сұстанған
Сабырлы қолмен ғаламға,
Күркіреген бұлттардан,

Толық

Фуль королі

  • 0
  • 0

Фуль де король болыпты,
Ғашық сертін ақтаған.
Жары берген құмыраны
Алтынындай сақтаған.

Толық

Періштенің сиынуы

  • 0
  • 0

Тек періштемнің шексіз күшімен,
Жаратып бар тіршілікті,
Періштем ақылды да, күшті де,
Сен емес пе, өмір молшылығы,

Толық

Қарап көріңіз