Өлең, жыр, ақындар

Адасу...

  • 11.09.2021
  • 0
  • 0
  • 361
Көңіл де,
Бесқасқам да ала қашып,
Тау ішінде адастым, қара басып.
Ай тумаған.
Айнала – тасқараңғы.
Суық үрей түнетті санама шық…
Жыны өргенде ат жалын желдің кәрі,
Тақым қызып,
Тебініп…
Жанның қамы.
Қия кесіп, көл кешкен секілденем…
Құзға барып тірейді жолдың бәрі!
Темірқазық бұғынып бұлт ішіне,
Түн үңілер бозарған түр-түсіме.
Обалар ма ұлыған қасқыр болып?..
Құмар ұрған Мартудың күлкісі ме?!..
Жаңылысып әдеткі ізгі ойымнан…
Қайың – қыздан айнымай!..
Қыз – қайыңнан!..
Есімді бір жиғанда,
Жапалақтар
Жарқыл-жұрқыл кетті ұшып құз қойнынан!..
… Мен солайша тау түнеп,
Таң асқанмын.
Арша иісімен ақылды аластадым.
Азап емес, кәдімгі ғажап екен –
– ат үстінде, Ай іздеп адасқаның!..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Найзатас

  • 0
  • 0

Бұлттарды дүлей жосылған,
Найзатас ұшы түйреген.
Айналдым әзиз басыңнан,
Құлжалар ғана билеген.

Толық

Қараша

  • 0
  • 0

Қоштасу айы – қараша.
Үйренді дәтім Жалғанға.
Мұңның өзі де – тамаша,
Өмірді ұға алғанға?

Толық

Дала төлі

  • 0
  • 0

Қияққұлақ құлын-жондарға
бәйіт оқиды паң қарға.
Желіні жер сызған көп бұлттар
жата кетпекші жарларға…

Толық

Қарап көріңіз