Өлең, жыр, ақындар

Алмасы да албыраған қалада

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 445
Жылжып емес, жылдар зулап бара ма?
Өшпейтіндей із қалдырып санаға.
Келдің несін сезіміңді өртке орап,
Алмасы да албыраған қалаға?

Шырақтармен сəлемдесіп жұлдыздар,
Үкідейін үлбірейтін гүл қыздар.
Бізден биік жандар мұнда тұрған деп,
Асқақтығын жасыратын шың құздар.

Есеңгіреп ұзақ жауған жаңбырдан,
Жанды ұмытып көңілімді қалдырған.
Алмасы да албыраған қалада,
Несін ғана шықтым екен алдынан?!

Қызыл көйлек сақта мені желіктен,
Ессіз желмен бұрын ойнап көріппе ең?
Арыстанның дəтін сезген алапат,
Тағдырым бір жалбарынған елікпен.

Аяладың, қонған еді солай бақ,
Аттанғансың қайта-қайта қарайлап.
Алма пысты, түсті жерге, ал менің,
Жүзім əлі албырайды сені ойлап….



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Құлазытып құс қайтар жылы жаққа

  • 0
  • 0

Қайда қоям шу асау жүрегімді,
Мұңаюды үйреткен түнеріуді.
Жасыл өңін күз ішкен жапырақтай,
Сорып бітті сағыныш іреңімді.

Толық

Қара көлік

  • 0
  • 0

Беймезгілде қай сезімге еліттім,
Сыйластық пен қимастық бір деп ұқтым.
Елеңдеймін қара көлік зу етсе,
Түсі қара сіз мінетін көліктің.

Толық

Сен мен үшін өлген күн

  • 0
  • 0

Болды ақыры сен мен үшін өлген күн,
Тағдыр дейтін төрешіге көнген күн.
Өзі отырған үй орнына жерленген,
Жамбыл сынды жүрегіме жерлендің.

Толық

Қарап көріңіз