Өлең, жыр, ақындар

Алмасы да албыраған қалада

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 428
Жылжып емес, жылдар зулап бара ма?
Өшпейтіндей із қалдырып санаға.
Келдің несін сезіміңді өртке орап,
Алмасы да албыраған қалаға?

Шырақтармен сəлемдесіп жұлдыздар,
Үкідейін үлбірейтін гүл қыздар.
Бізден биік жандар мұнда тұрған деп,
Асқақтығын жасыратын шың құздар.

Есеңгіреп ұзақ жауған жаңбырдан,
Жанды ұмытып көңілімді қалдырған.
Алмасы да албыраған қалада,
Несін ғана шықтым екен алдынан?!

Қызыл көйлек сақта мені желіктен,
Ессіз желмен бұрын ойнап көріппе ең?
Арыстанның дəтін сезген алапат,
Тағдырым бір жалбарынған елікпен.

Аяладың, қонған еді солай бақ,
Аттанғансың қайта-қайта қарайлап.
Алма пысты, түсті жерге, ал менің,
Жүзім əлі албырайды сені ойлап….



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қырсығады екем

  • 0
  • 0

Мазасыз ойлар сен келсең сап тынады екен,
Қасыма менің кідіріп бақ тұрады екен.
Әуре болып несіне келдің дегенмен,
Көңілім сені көргенді жақтырады екен.

Толық

Сөкпе мені

  • 0
  • 0

Қан көшеде жолықсаң қарсы маған,
Көрмегенсіп өтемін бұрылмаймын.
Қайсар жанға айналам сонда ғажап,
Ғайып болып кетеді мұңым қайғым.

Толық

Ай жүзіне көп қарап

  • 0
  • 0

Ай көзінде сағыныш бар,
Айдың жүзі толғанмен.
Таусылмайды табыныстар,
Кейде жарты болғанмен.

Толық

Қарап көріңіз