Өлең, жыр, ақындар

Сен мен үшін өлген күн

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 462
Болды ақыры сен мен үшін өлген күн,
Тағдыр дейтін төрешіге көнген күн.
Өзі отырған үй орнына жерленген,
Жамбыл сынды жүрегіме жерлендің.

Ол мені әлі сүйеді деп аптығып,
Қуаныштан көздеріңе бақ тұнып.
Үміттенбе.
Ұмытқандай сен жайлы,
Соқпас жүрек көкірегімді қатты ұрып.

Нағыз қыран өлсе өледі құзардан.
Шын махаббат ақын үшін ұлы арман.
Күлтегінше бұйрық етті бұл жүрек,
Сатқындарын қатарынан шығарған.

Соның бәрін білген кезде сенделдім,
Туған жердің ауасымен емделдім.
Таң қаламын, жылағам жоқ тіпті мен,
Жүрегімнің бұрышына жерлендің.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Досыма

  • 0
  • 0

Гүл жамылып тұрса да төңірегі,
Мынау қала елсіздей көрінеді.
Тым болмаса досым-ау бір келіп кет,
Өзің келмей табылмас көңіл емі.

Толық

Қалдырдым құр сұлбаңды

  • 0
  • 0

Жүрегіме мен сені сақтадым да,
Басқаларға қалдырдым құр сұлбаңды.
Маңайыңа құр босқа топталуда,
Дауысыңды қызықтап түр тұлғаңды.

Толық

Көктемнің бұлттары

  • 0
  • 0

Бір жұтым суға, шөлдеген қан тамыр сынды,
Аспанды ары итерген, Хантәңір сынды.
Кім түсінеді, ей, бұлттар, жерге ынтық сенің,
Бір сәтке дамыл алмаған арпалысыңды?

Толық

Қарап көріңіз