Өлең, жыр, ақындар

Уақыт - керуен

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 507
Аяулы бір жан көкжиек жақтан,
Құшағын маған жаятын.
Алыста бір тау ұмытпай мені,
Көз қырын салып қоятын.

Көк бұйра толқын сағынса мені,
Жағаға өзін ұратын.
Көктемде бір жан көк белге шығып,
Күн салып қарап тұратын.

Уақыт-керуен, бетке алған жағым,
Қайтадан кері қайтармас.
Тұңғиық кеуде бір жан бар онда,
Ешкімге сырын айта алмас.

Сағыныш деген тәтті емес түк те,
Жүректі осу, тілгілеу.
Мен жете алмаған жағаның тасын,
Лақтырып ойнап жүр біреу!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктем

  • 0
  • 0

Көбелектер тіріліпті, ұшып жүр,
Кеткен көктем төркініне түсіп жүр.
Бұлықсимын бүршік жарар жас талдай,
Бақсыны жын, мені шабыт қысып жүр.

Толық

Мен кім едім

  • 0
  • 0

Тамшысы едім Қанас дейтін көлдің мен,
Жаршысы едім Ағажайдай елдің мен.
Бабалардың көздерінің қарасы ем,
Атажұртқа жете алмай телмірген…

Толық

Алтайға есек келген күн

  • 0
  • 0

Келді ауылға бір керуен киімдері шұбартқан,
Жаяу-жалпы шұбырынған он есекке жүк артқан.
Алыс жолдан арып келген ештеңе жоқ ойында,
Есектерін суарды әкеп Білезіктің бойында.

Толық

Қарап көріңіз