Өлең, жыр, ақындар

Уақыт - керуен

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 463
Аяулы бір жан көкжиек жақтан,
Құшағын маған жаятын.
Алыста бір тау ұмытпай мені,
Көз қырын салып қоятын.

Көк бұйра толқын сағынса мені,
Жағаға өзін ұратын.
Көктемде бір жан көк белге шығып,
Күн салып қарап тұратын.

Уақыт-керуен, бетке алған жағым,
Қайтадан кері қайтармас.
Тұңғиық кеуде бір жан бар онда,
Ешкімге сырын айта алмас.

Сағыныш деген тәтті емес түк те,
Жүректі осу, тілгілеу.
Мен жете алмаған жағаның тасын,
Лақтырып ойнап жүр біреу!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жамбыл

  • 0
  • 0

Әр табаны тиген жерді гүл басқан,
Ұлық пен де кішік пен де мұңдасқан.
Жыр көгінде жарқырадың жұлдыз боп,
Түнеріп ап жатқан кезде түнгі аспан.

Толық

Өрік гүліндей үлбіреп үнсіз

  • 0
  • 0

Шарпыды бір от жүзіме төніп,
Бір әуен жетті шалғайдан.
Ауыстырыпты көктем-қыз келіп,
Жапырағымды сарғайған.

Толық

Мазасыз түн

  • 0
  • 0

Қиналдың ба көзден жас ыршығандай,
Құшағында бақыттың тұншыға алмай.
Тым өзімшіл жүрегім мына менің,
Құндағынан қойды ғой бір шығармай.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар