Өлең, жыр, ақындар

Сен бе әлде

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 474
Бұтақ-бұрым ақ лентамен өрілді,
Ақ бояумен сырлады қыс жолымды.
Саған деген көңілімнің алдында,
Ақша қарды шаң басқандай көрінді…

Қайдасың деп шымшыды аяз қолымды,
“Туған жерге барып қайтсаң орынды”
Қыр соңымнан қуып жеткен ағыс та,
Саған қарай бастайтындай көрінді…

Сен қаттырақ сүйіп беттен тұр ма деп,
Ойлап қалсам үскірік қой қырма бет.
Мазамды алды етігіме қол сұғып:
“Әлі күнге неғып жүрсің мұнда” деп.

Тұлпар жылы босап келген шідерден,
Сағыныш па жібек жалын кім өрген?
Бір соғар деп ала берсең мазасын,
Соның бәрін сенсің бе әлде жіберген?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көктемнің бұлттары

  • 0
  • 0

Бір жұтым суға, шөлдеген қан тамыр сынды,
Аспанды ары итерген, Хантәңір сынды.
Кім түсінеді, ей, бұлттар, жерге ынтық сенің,
Бір сәтке дамыл алмаған арпалысыңды?

Толық

Қызыма

  • 0
  • 0

Ұйқыға тәтті бөленген шағың,
Ғажайып елес,гүл сағым.
Ұлпадан нәзік мұздаса тәнің,
Мейірімменен жылытамын.

Толық

Тұман

  • 0
  • 0

Мен тауларға, таулар маған құмартып,
Таудың үстін бұлттар қаптап, мұнартып.
Тартатынбыз тараған соң мектептен,
Жирен атқа ұсақ-түйек жүк артып.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар