Өлең, жыр, ақындар

Жамбыл

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 352
Әр табаны тиген жерді гүл басқан,
Ұлық пен де кішік пен де мұңдасқан.
Жыр көгінде жарқырадың жұлдыз боп,
Түнеріп ап жатқан кезде түнгі аспан.

Тап келсе де қилы-қилы заманға,
Жырлап өткен шабысынан тынбастан.
Сәттібайдың жайлауында сәтті күн,
Туылған ұл мұзбалақ боп шыңды асқан.

Көкке өрледің айтыс сайын дес бермей,
Әріптестен ұсқын кетіп сұр қашқан.
Таза маржан лағыл жырды ағыттың,
Көңіліңді кездері жоқ кір басқан.

Жолбарысты жүгендеген киелім,
Намазға ұйып шариғатты бұзбастан.
Егілсең де елмен бірге егілдің,
Соғыс жылдар.
Жұрт көңілін мұң басқан.

Атқандығын көрмей кеттің мына таң,
Азат бүгін бар қазақта бір Отан.
Екі дүниеде мекен болған басыңа,
Жырмен сәлем беріп тұрмын жыр-атам!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Үнсіздік

  • 0
  • 0

Үн-түнсіз келіп қасыма,
Қолымды қыстың ақырын.
Қолымды алып қашуға,
Жетпеді мүлде батылым.

Толық

Мұңаймауға тырыс дейсің

  • 0
  • 0

Мұңаймауға тырыс дейсің,
Көзімде жас күліп қайтем?
Саған барар жолдар жабық,
Хал – жайыңды біліп қайтем?

Толық

Есімде

  • 0
  • 0

Алдың ба арбап білмеймін көзіңменен,
Кеттім бе еріп білмеймін сезімге мен.
Кімнің тойы екені есімде жоқ,
Билегенім есімде өзіңменен.

Толық

Қарап көріңіз