Өлең, жыр, ақындар

Жамбыл

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 364
Әр табаны тиген жерді гүл басқан,
Ұлық пен де кішік пен де мұңдасқан.
Жыр көгінде жарқырадың жұлдыз боп,
Түнеріп ап жатқан кезде түнгі аспан.

Тап келсе де қилы-қилы заманға,
Жырлап өткен шабысынан тынбастан.
Сәттібайдың жайлауында сәтті күн,
Туылған ұл мұзбалақ боп шыңды асқан.

Көкке өрледің айтыс сайын дес бермей,
Әріптестен ұсқын кетіп сұр қашқан.
Таза маржан лағыл жырды ағыттың,
Көңіліңді кездері жоқ кір басқан.

Жолбарысты жүгендеген киелім,
Намазға ұйып шариғатты бұзбастан.
Егілсең де елмен бірге егілдің,
Соғыс жылдар.
Жұрт көңілін мұң басқан.

Атқандығын көрмей кеттің мына таң,
Азат бүгін бар қазақта бір Отан.
Екі дүниеде мекен болған басыңа,
Жырмен сәлем беріп тұрмын жыр-атам!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түс көргейсің

  • 0
  • 0

Бұлыңғырлау ертеңді қиял ғылып,
Жүруші ек, ұялшақ қыз ұяң жігіт.
Арманшыл ек сондықтан көңілдерден,
Жетелейтін қыйырдан қиянға үміт.

Толық

Қыс пенен жаз, көктем, күз жиі алмасқан

  • 0
  • 0

Қыс пенен жаз, көктем, күз жиі алмасқан,
Сиғызып тұр қалайша қиялды аспан.
Жалғыздықтан көңілді құлазыған,
Күзге жаба салыппыз ұялмастан.

Толық

Гүл бар ма мен теретін...

  • 0
  • 0

Гүл бар ма мен теретін құба белде,
Жатыр ма мені күтіп бұла көл де?
Құдай-ау шексіз сүйетіндігімді,
Қойып ем қашан айтып мынау елге?

Толық

Қарап көріңіз