Өлең, жыр, ақындар

Жамбыл

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 381
Әр табаны тиген жерді гүл басқан,
Ұлық пен де кішік пен де мұңдасқан.
Жыр көгінде жарқырадың жұлдыз боп,
Түнеріп ап жатқан кезде түнгі аспан.

Тап келсе де қилы-қилы заманға,
Жырлап өткен шабысынан тынбастан.
Сәттібайдың жайлауында сәтті күн,
Туылған ұл мұзбалақ боп шыңды асқан.

Көкке өрледің айтыс сайын дес бермей,
Әріптестен ұсқын кетіп сұр қашқан.
Таза маржан лағыл жырды ағыттың,
Көңіліңді кездері жоқ кір басқан.

Жолбарысты жүгендеген киелім,
Намазға ұйып шариғатты бұзбастан.
Егілсең де елмен бірге егілдің,
Соғыс жылдар.
Жұрт көңілін мұң басқан.

Атқандығын көрмей кеттің мына таң,
Азат бүгін бар қазақта бір Отан.
Екі дүниеде мекен болған басыңа,
Жырмен сәлем беріп тұрмын жыр-атам!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Өзіне шексіз тартатын қайың

  • 0
  • 0

Өзіне шексіз тартатын қайың,
Қайтатын едім жыр тыңдап.
Оспанқан әзіл айтатындайын,
Күлетін бұлақ сылқылдап.

Толық

Өрік гүліндей үлбіреп үнсіз

  • 0
  • 0

Шарпыды бір от жүзіме төніп,
Бір әуен жетті шалғайдан.
Ауыстырыпты көктем-қыз келіп,
Жапырағымды сарғайған.

Толық

Ұмытуға тырыстым

  • 0
  • 0

Ұмытуға тырыстым,
Ұмыта алам!
Сені ұмытқан шақтармен тыныс алам.
Қашанғы ойға арқалап жүрем сені,

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер