Өлең, жыр, ақындар

Қиялымды қайтейін

  • 12.09.2021
  • 0
  • 0
  • 233
Қиялымды қайтейін көз ілмеген,
Сая таппай еш жерден безілдеген.
Қалай ғана кеткенсің біте қайнап,
Қуанышты, қайғылы кезімменен.

Келгенде жанға жайлы жасыл көктем,
Майда самал өзің боп шашымды өпкен.
Ақ жаңбыры көктемнің сіркірейді,
Үнсіз төгіп тұрғандай жасыңды еппен.

Сенсіз солып қалардай гүл сабағы,
Тыншу өмір жанымды тұмшалады.
Мөлдіреген тамшылар діріл қағып,
Тереземнен өзің боп мұң шағады.

Арманымдай бұлдырап дала жатты,
Көкіректе мұңлы күй,нала қапты.
Қара таудың үстінен қызарып күн,
Өзің болып қоштасып бара жатты…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қом – қанас

  • 0
  • 0

Ақ торғын, жасыл жәннәт, кең мекенім,
Жырыммен тал бесікше тербетемін.
Кезбесем шар тарапты білмес едім,
Тұнығы су біткеннің сенде екенін.

Толық

Боранда

  • 0
  • 0

Қатты соққан долы боран жүргізбей,
Тұр шаттықтың қақпасынан кіргізбей.
Қарсы қарап жүріп келем сонда да,
Қасіретімді еш пендеге білгізбей.

Толық

Мына жақтың желдері

  • 0
  • 0

Қыс па, жаз ба, бәрі бір, күн бе түн бе,
Қошаметтер күтетін құрметіне.
Қаладан да соғатын, даладан да,
Соғам деген келсе олар бір бекімге.

Толық

Қарап көріңіз