Сөз аулаған күн
- 0
- 0
Қадалдым неге жалғыз нүктеге,
Сүңгі-мұз кірпік… көз жаурап?
Үйлесім таппай мынау тірліктен,
Кеңістікте ұшқан Сөзді аулап.
Қысылғаннан есім шығып
Қысылғаннан есім шығып,Ұялғаннан жандым ба.
Ақ желекті жапты біреу,
Қауым елдің алдында.
Асау мінез, астам көңіл,
Су сепкендей басылды.
Жұрт алдында тұрмын ійіп,
Тауға имеген басымды.
Көктем өтіп,жаз аяқтап,
Басталды ма күз енді,
Ата менен ене алдында,
Бүгіп тұрмын тіземді.
Ақ желекпен қымтадым кеп,
Жел сипаған кекілді.
Кешегі мен бүгінгі өмір,
Бидай мен ұн секілді…
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Ерте, ерте, ертеде
- 0
- 0
Күн сығалап қарайтұғын теректен,
Арал, Өзен...
Еске түсті кенеттен.
Толқындарды, жағаны ұрып, мені өпкен,
Сен барсың
- 0
- 0
Сезсем де мына өмірдің жалғандығын,
Келемін аялаумен арман гүлін.
Құлпырып кеттің десе құрбыларым,
Ол менің сеннен хабар алған күнім.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Санду
Әдемі сөз -
Нұрбақыт
Күшті өлең -
никита
кушти
- Нарша Булгакбаев
- Нарша Булгакбаев
-
- Архимед
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі