Өлең, жыр, ақындар

Жолайрық

  • 13.09.2021
  • 0
  • 0
  • 598
Бітпейтін менің ертегім едің,
Бақытқа бірақ жетпеген.
Қанша жыл өтті…

Көз жасыңменен көгілдір таулар көктеген.
Салмағы батпан ымырасыз бұл сәт
ымыртқа қалай ұйыған?..
Сырғыған жасты шыт орамалмен
сүртесің баяу еппенен.

Неге үнсіз қалдың,
Сарғайған жұрттың сағымын аңдап,
мұңданып,
Баяғы ескі әніңді айтшы,
Қайтадан, қалқам, тыңдалық.

Біз терген гүлдің қауашағына
үскірік салып өрнегін,
Біз жүрген жолдың сүрлеуін қымтап,
Леппенен мүлгір шырмауық…

Қайда сол інжу сезімдеріміз,
Алданған біз бе, арман ба?
(Көне жұрттағы кәрі теректің
жапырағы желмен саулауда).

Мұңсыз кездердің мүрдесін жерлеп,
Көз көрмес жаққа кетерміз,
Обалымыздың отына күйген
Үміттей бейуаз жалғанда…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мінәжат

  • 0
  • 0

…Үһілемеші бейуақта.
Әр сөз – әмір.
Ауыр.
Қорғасын!

Толық

Күз элегиясы

  • 0
  • 0

Күз.
Солғын жапырақтардың сарғыш бояуы
Ескі ғашықтың есіл жүзіндей
Сағыныш лебін сапырған.

Толық

Мендегі іңкәр сезімді арбай

  • 0
  • 0

Мендегі іңкәр сезімді арбай,
Жатады таулар тұмандарға шөгіп.
Көшкен бұлттардан көзімді алмай,
Отырам ұзақ қиялдарға шомып.

Толық

Қарап көріңіз