Өлең, жыр, ақындар

Жолайрық

  • 13.09.2021
  • 0
  • 0
  • 612
Бітпейтін менің ертегім едің,
Бақытқа бірақ жетпеген.
Қанша жыл өтті…

Көз жасыңменен көгілдір таулар көктеген.
Салмағы батпан ымырасыз бұл сәт
ымыртқа қалай ұйыған?..
Сырғыған жасты шыт орамалмен
сүртесің баяу еппенен.

Неге үнсіз қалдың,
Сарғайған жұрттың сағымын аңдап,
мұңданып,
Баяғы ескі әніңді айтшы,
Қайтадан, қалқам, тыңдалық.

Біз терген гүлдің қауашағына
үскірік салып өрнегін,
Біз жүрген жолдың сүрлеуін қымтап,
Леппенен мүлгір шырмауық…

Қайда сол інжу сезімдеріміз,
Алданған біз бе, арман ба?
(Көне жұрттағы кәрі теректің
жапырағы желмен саулауда).

Мұңсыз кездердің мүрдесін жерлеп,
Көз көрмес жаққа кетерміз,
Обалымыздың отына күйген
Үміттей бейуаз жалғанда…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жазу

  • 0
  • 0

...Жазу көрем мен ылғи нұр балқытқан пішінде,
Аяны ма Алланың жер бетіне түсірген?!
Қарап кейде айнаға жанарымның ішінен,
Сол жазуды көремін үлкейген һәм кішірген.

Толық

Ай

  • 0
  • 0

Іңір желі сұп-суық қарашығыма мұң үрлеп,
Лашығымда жатамын әлде нені күбірлеп.
Ұласқан бұл дүние жан толқытар уілге,
Құс жолының төсінен нұр төгілер сібірлеп...

Толық

Иек сүйеу

  • 0
  • 0

Үн-түнсіз. Жым-жылас.
Есік пен терезе –
Мәңгілік ашылмас кейіпте. Жабылған.
Әлдене аңсайсың. Кебедеі кенезең.

Толық

Қарап көріңіз