Өлең, жыр, ақындар

Жолайрық

  • 13.09.2021
  • 0
  • 0
  • 534
Бітпейтін менің ертегім едің,
Бақытқа бірақ жетпеген.
Қанша жыл өтті…

Көз жасыңменен көгілдір таулар көктеген.
Салмағы батпан ымырасыз бұл сәт
ымыртқа қалай ұйыған?..
Сырғыған жасты шыт орамалмен
сүртесің баяу еппенен.

Неге үнсіз қалдың,
Сарғайған жұрттың сағымын аңдап,
мұңданып,
Баяғы ескі әніңді айтшы,
Қайтадан, қалқам, тыңдалық.

Біз терген гүлдің қауашағына
үскірік салып өрнегін,
Біз жүрген жолдың сүрлеуін қымтап,
Леппенен мүлгір шырмауық…

Қайда сол інжу сезімдеріміз,
Алданған біз бе, арман ба?
(Көне жұрттағы кәрі теректің
жапырағы желмен саулауда).

Мұңсыз кездердің мүрдесін жерлеп,
Көз көрмес жаққа кетерміз,
Обалымыздың отына күйген
Үміттей бейуаз жалғанда…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыздық картинасы

  • 0
  • 0

Түн өксіп ұзақ жылайды…
Парыз бен сүндет
Орындалмаған.
(Ол дағы ескі бір індет).

Толық

Қаңтардың қай бір түні еді

  • 0
  • 0

Қаңтардың қай бір түні еді,
Қалған ем әйтеу қаңғырып.
Ұсынды маған жүрегін,
Жалғыздық деген – жарлы үміт.

Толық

Теңіз. Ай. Елес

  • 0
  • 0

Көгілдір ай сәулесі астында буырқанып жатқан теңіз…
Толқындар сапырылыса шайқаған айдың «өлі» денесін.
Бәлкім, сол Ай – біздің ғұмырмен егіз,
Бәріміз шарқ ұра аңсаймыз өткеннің елесін.

Толық

Қарап көріңіз