Өлең, жыр, ақындар

Ұйқассыздық

  • 13.09.2021
  • 0
  • 0
  • 551
Мына ескі сарайды құстар мекендейді.
Бөренелер ежелгі сәнін еске салғанымен,
Өрмекшінің торы өткенін шимайлап тастаған.
Кептер мен қарлығаштың қауырсындары
Дөдегелердің қуысынан жерге түседі.

Оларды жел баяу қалқытып,
Белгісіз қиырларға ұзатып салуды шешкендей.
Сары ауыз балапандар шиқылдап,
Жем іздеп кеткен аналарын күтеді,
Тіршілік бәрінен қымбат.

Аңқиған есіктер мен терезелер
Бізге әлдебір қимас көзбен сыр шерткендей,
Бірақ олар емес, біз солай қиялдаймыз.
Жел кеулеген жақпардан ішке үңілсең
жүрегің лоблиды,
Саңғырыққа толы босағаны аяйсың.

Қираған пештің қалқасында өскен
сарғыш саңырауқұлаққа күйе жұқпаған.
Мүк басқан ағаштар жаңбыр суымен көгеріп,
Еден тақтайлары иесіз қалудың не екенін паш еткендей…

Бәлкім бізге жұмық көздерімен қараған марғаулармен тілдесерміз,
Олар бұрыштар мен қуыстар жайлы ертек айтар.
Шырмауық ораған жетім гүлдердің аянышты халіне назар салма,
Бәрібір біз құтқара алмаймыз…

Көзіңе жас алма, інім, кері қайталық.
Анамыз алыс сапарға шықсаңдар,
Арттарыңа бұрылмаңдар дейтін.
Бұл ұғым өшпестей мөрленген.

Біз туған үйдің
Біз тұрған үйден әлдеқайда ыстық екенін сезбейді қазір ешкім,
және ешкім біздің әулет тарихын баяндап бере алмайды.
Ол – тек біздің шежіре, көкірегімізге жерленген…



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түсіме ылғи енеді

  • 0
  • 0

От пен судың келемін арасында,
Ағажан, айтқаныма нанасың ба?
Көзімді ілсем болғаны Кеңсайдағы,
Жүремін аруақтар қаласында.

Толық

Көлге түнеген күміс түн сәулесі зерлі…

  • 0
  • 0

Көлге түнеген күміс түн сәулесі зерлі…
Маңдайда мөлдір сағыныш, сағымы мөрлі.
Ай қауызынан арманың қауашақ жарып,
Сен қайда отыр екенсің, қара қыз меңді?

Толық

Сапар – ІІ

  • 0
  • 0

Мендегі бір сағыныш сарқылмаған, о, тәуба,
Айлы түнде ат мініп шықтым ұзақ сапарға.
Шашасына шаң жұқпас теңбілкөкті мініп ап,
Өзің жақты бетке алып келем жалғыз зымырап.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар