Өлең, жыр, ақындар

Із

  • 14.09.2021
  • 0
  • 0
  • 604
Таң рауандап атқанда бір бейне,
Азан дауысымен оянған.
Оның күллі болмысы таң нұрымен гүлденген,
Сонсоң, а-лы-ыс бір сапарға жол алған.
Секілді алып бір Бәйтерек бұтағы,
Шұбырған қап-қара жолдар тұр жалғасып.
Уақыт үн-түнсіз жұтады,
Бетіне басылған мезгілдің таңбасын.
Мәңгілік түгемес шөлдерден жол ұзап,
Тұманды дала бұл жатқан бір түс көріп.
Ортасын шиырлап жүреді ол ұзақ,
Ешкім де сызбаған шеңбер мен нүктенің.
Осылай бейуақта бір бейне,
Алыс бір сапардан қайтадан оралар.
Гүлденген болмысы өзгерер мүлдемге,
Бәрінен, бәрінен, бәрінен тоналар...

2007 ж.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жолайрық

  • 0
  • 0

Бітпейтін менің ертегім едің,
Бақытқа бірақ жетпеген.
Қанша жыл өтті…
Көз жасыңменен көгілдір таулар көктеген.

Толық

Түн қойнында түпсіз қиял шырағы

  • 0
  • 0

Түн қойнында түпсіз қиял шырағы,
Орманында адастырған ой мұнар.
Ессіз сәттің естелігі жылады,
Үскірігі үмітіңді тоңдырар.

Толық

Иек сүйеу

  • 0
  • 0

Үн-түнсіз. Жым-жылас.
Есік пен терезе –
Мәңгілік ашылмас кейіпте. Жабылған.
Әлдене аңсайсың. Кебедеі кенезең.

Толық

Қарап көріңіз