Қарашадағы қаралы өлең
- 0
- 0
Ол жылы мен не бары он үште едім,
Мені құшып ағайын, көрісті елім.
Әкем кетті аттанып арамыздан,
Ішіне тұншықтырып соғыс шерін.
Дәрігер
«Талап – тұлпар» демей ме?!Алсын атын танып ел.
Есейгенде Медине,
Болам дейді дәрігер.
Жарасып-ақ тұр аппақ,
Үстіндегі жидесі.
Қорқынышты бірақ та,
Қолындағы инесі.
Сауықтырар ол «емдеп»,
Апасы мен әкесін.
Ащы дәрі берем деп,
Жылатады бөпесін.
Мақтанады ол тағы,
Көңілін ел бөлгенге.
Бірақ, өзі қорқады,
Дәрігерді көргенде.
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Жыламасын, жер-ана!
- 0
- 0
Таза болсын даламыз,
Таза тұрсын қаламыз.
Аялайық бәріміз,
Жер де біздің Анамыз.
- Архимед
- Оноре де Бальзак
- Александр Пушкин
- Антон Чехов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі