Тылсым түн

Айналамды тұмшалады соқыр мұң,
Ай жылады.
Жасын сүртіп отырмын.
Бір дәруіш күбірлейді дұға оқып,
Шіркеу жақта шоқынады шоқындың.
Қанжығама жүргендей-ақ сый байлап,
Түннің жайын қоямын мен кейде ойлап.
Түнгі аспанға ізін тастап ақ жолақ,
Жұлдыз ақты.
Өтті өмірден бір бейбақ.
Түнгі өмірдің талақ еткен дастанын,
Көктегі айға аң-таң боп тұр аспаным.
Тал тағы да сұлық қалды қимылсыз,
Жапырағын сілкіп алып қас-қағым.
Тұтып еді осы түнді дос-үлгі,
Мендік көңіл тағылықтан шошынды:
Тылсым-түннің тыныштығын тілгілеп.
Қарға үніне байғыз даусы қосылды.
... Ұсынады өмір маған өрін кіл,
Болады екен қай ғасырда төрім гүл?!
... Байғызыңның басып озып сұңқылын,
Ит ұлыды.
Қу басыңа көрінгір!..

---