Мұңға батқан... бұрымды...

Табиғаттан жанға таптым миятты,
Табиғатпен жаным егіз сияқты.
Өміріммен өзектессің, көк пен жер!
... Көңілімнен өзен болып күй ақты.
Тырс-тырс тамған сырын ұғын тамшының,
Тылсымына ұялатқан бал шырын.
Пенделіктің сыпырайық ноқтасын,
Бұл ғұмырда, сабындай-ақ қамшының.
Сатыр-сұтыр найзағайдай - әлемім,
Жанымды ұғар неткен ғажап жан едің?!
Аппақ жүзім кеткен шығар алаулап,
... Қара өлеңнің бойындағы қаны едім.
Мына аспанның күрсіністей күркірін,
Мен деп ойла, сен деп шыққан шыр-пыры.
Естіле ме?
Құлағыңды түріп көр,
Жанарымнан тамған жастың сыртылы.
Көк аспанның құйып алған тұнығын,
Жалт-жұлт еткен жанарымнан сыр ұғын.
Өткенімді жұбатам да жырыммен,
Келешектің тарап қоям тұлымын.
Желп-желп еткен жанымдағы жалауым,
Айлы түнде ардың жаққан алауын.
Құбылаға көзім талған қараумен,
Құдайым-ау!
Қайда жүрдің, қалауым?!
Сылдыр-сылдыр аққан бұлақ – жылғадан,
Бақыт тілеп баратқандай бір маған.
Бақыт, маған қайта айналып келдің бе,
Уайымсыз күндерімді ұрлаған?
Бұрқ-сарқ еткен тау өзені, бақ тіле,
...Бұл өмірде махаббаттан тәтті не?
Уақытқа қол қойдырды сабырым,
Өткен өмір - өкінішті актіге.
Гу-гу еткен жел де ұғады сырымды,
Жаным менің!
Саған айттым сырымды.
... Маған ұқсап кеткені анық кешегі,
Әне бір қыз...
Мұңға батқан... бұрымды...

---