Өлең, жыр, ақындар

Жезқазған жырлары

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 410
Сен Жезқазғансың,
Мен сөз қазғанмын.
Өтіп жатыр өзіңмен бірге менің
Өз көктемім,
Өз күзім,
Өз жаздарым.
Рас, рас, байқамай байлығыңды,
Талай ғасыр мен сенен көз жазғанмын.
Мен жыр кенімін,
Сен мыс кенісің.
Мынау ұлы ғасырда үстем ісің.
Сен төрт есе вахтада тұрсың бүгін
Қаражал,
Жәйрем,
Тіпті, Успен үшін.
Мен сөз кенімін,
Сен жез кенісің.
Құтты болсын жаңалық, өзгерісің.
Геологтар киелі тамыршыдай
Жер байлығын тап басып сезгені шын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Жалғыз арша

  • 0
  • 0

Қарқаралы басында жалғыз арша,
Жалғыз арша, шіркін-ай, мәңгі қалса!
Мәңгі қалса Мәдидің әуеніндей,
Әуеніндей әсерлі жан қуанса.

Толық

Астана – дастан

  • 0
  • 0

Жалғанның желбіресе
Туы шыңда,
Жақындап бұлттың өзі жуысуға,
Бар ақыл,

Толық

Кеш келген көктем

  • 0
  • 0

Бақытқа жеткен емес қолым бірден,
Тағдырым ұсынған жоқ төрін бірден.
Әркімдер өз соқпағын тауып жатыр
Әуелден қалтарысын,

Толық

Қарап көріңіз