Өлең, жыр, ақындар

Жезқазған жырлары

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 413
Сен Жезқазғансың,
Мен сөз қазғанмын.
Өтіп жатыр өзіңмен бірге менің
Өз көктемім,
Өз күзім,
Өз жаздарым.
Рас, рас, байқамай байлығыңды,
Талай ғасыр мен сенен көз жазғанмын.
Мен жыр кенімін,
Сен мыс кенісің.
Мынау ұлы ғасырда үстем ісің.
Сен төрт есе вахтада тұрсың бүгін
Қаражал,
Жәйрем,
Тіпті, Успен үшін.
Мен сөз кенімін,
Сен жез кенісің.
Құтты болсын жаңалық, өзгерісің.
Геологтар киелі тамыршыдай
Жер байлығын тап басып сезгені шын.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Арылмақ емес, сірә, еш күнәдан

  • 0
  • 0

Арылмақ емес, сірә, еш күнәдан,
Білмейді кешіруді кекшіл адам.
Үйренген оқып-тоқып пысықайдан
Мың артық оқымаған ескі надан.

Толық

Қазасалған

  • 0
  • 0

Қашаннан «Қазасалған» қазыналы.
Жаныма жасыл жайлау жазы ұнады.
Қызығын атамекен, атақты елдің
Тауысып болған жоқпын жазып әлі.

Толық

Мен ақынмын!

  • 0
  • 0

Мен ақынмын!
Ей, досым, мен ақынмын!
Қауырсын бар астында қанатымның.
Тас төбеңде жұлдыздай жарқыраймын,

Толық

Қарап көріңіз