Өлең, жыр, ақындар

Бейімбет

  • 18.09.2021
  • 0
  • 0
  • 513
Көрінеді ылғи маған Би-ағаң
Бауырымдай бірге туған ұядан.
Тағдырына таразылық жасасам,
Тарихымның алдында мен ұялам.
Ол үйінде ұстаған жоқ тұс кілем,
Араз болған азулымен, тістімен.
Үндемепті –
Үйдей бәле тиеп ап,
Түйе жүріп жатса-дағы үстінен.
Сондай жанды ашық күнде кінәлап,
Іс жасадық орны толмас – бір ағат.
Осы ма еді өмірдегі өнеге,
Осы ма еді ұрпақтарға ұлағат!
Таланттыны тартпақтамай, күндемей,
Қолдың ұшын берді соған, кім кедей?!
– Ажал менмін, алам сені! – дегенде
Еріп жүре берген шығар үндемей.
Соңғы сөзін айта алмаған ақ көкем,
Қабырғаңа қандай қайғы батты екен?
Бәлеменен,
Дәнеңемен ісі жоқ,
Адал жанды қандай адам атты екен?!
Қайран аға –
Құлан-таза күнәдан,
Қасіреттің құдығына құлаған.
...Елестейді Бейімбеттің бейнесі,
Адал болса, момын болса бір адам!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Торғай жаққа барсам мен

  • 0
  • 0

Қарсы алса достар қанша бір жүрек,
қанша әнмен,
Қариялардың құлақ құрышы қанса әбден.
Ақ әжелердің ақ жаулығына

Толық

Қар жауғанда

  • 0
  • 0

Қар жауғанда
Дархан дала жаңғырып,
Қара жердің тамырына қан жүріп,
Бұрқ-сарқ қайнап,

Толық

Бұлақ

  • 0
  • 0

Көненің көрінеді өзі асылдай.
Көненің көрінеді сөзі асылдай.
Жасырын жылдар бойы жер астында,
Жатыпты бір бұлақтың көзі ашылмай.

Толық

Қарап көріңіз