Өлең, жыр, ақындар

Шықтың тамуы

  • 19.09.2021
  • 0
  • 0
  • 229
Қараша үй.
Жалған-дүр...
Ай - заманның өрнегі.
«Күн – көсемнің» ордені,
Суретте төрдегі.
Қозғалады баяу ғана түн демі,
Қарт қарайды Теңіз жаққа,
Сәл көтеріп іргелікті – іргені.
Шық тауында,
« Бетегелі белден боз,
Уағдалы еді, айтқан сөз »...
Уақытпенен жылжып аққан жалғыз үй,
Естіледі алабайдың үргені.
Шалдар айтса кешегіні,
Біледі.
Суын айғыр... теңіз кешіп,
Ақ тұманнан шығады, көк тұманға кіреді.
Теңіз бетте үйір жылқы жүр еді...
Рас шығар кім, біледі?!.
Осы шал ғой,
Аппақ таңды кірпігіне іледі,
Орындалса тілегі!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Мен емеспін

  • 0
  • 0

Өткен күнді қайткенде бөгемекпін!
Неге келдің балалық,
Неге кеттің?
Мына біреу ұқсайды көлеңкеме,

Толық

Жұлдызды биікте

  • 0
  • 0

Биікте тұру ұнаған...
Төменнен көп қорқынышы.
Әрбір жұлдыз... бір адам...
Аққан кезі - тоқтаған дем, тынысы.

Толық

Түнгі шық

  • 0
  • 0

Оралсаң... шықтай іздеп бар,
Аңсаған жанның орамы.
Елестеп көзге түнгі оттар...
Қиялдан шығып брады.

Толық

Қарап көріңіз