Өлең, жыр, ақындар

Шықтың тамуы

  • 19.09.2021
  • 0
  • 0
  • 240
Қараша үй.
Жалған-дүр...
Ай - заманның өрнегі.
«Күн – көсемнің» ордені,
Суретте төрдегі.
Қозғалады баяу ғана түн демі,
Қарт қарайды Теңіз жаққа,
Сәл көтеріп іргелікті – іргені.
Шық тауында,
« Бетегелі белден боз,
Уағдалы еді, айтқан сөз »...
Уақытпенен жылжып аққан жалғыз үй,
Естіледі алабайдың үргені.
Шалдар айтса кешегіні,
Біледі.
Суын айғыр... теңіз кешіп,
Ақ тұманнан шығады, көк тұманға кіреді.
Теңіз бетте үйір жылқы жүр еді...
Рас шығар кім, біледі?!.
Осы шал ғой,
Аппақ таңды кірпігіне іледі,
Орындалса тілегі!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Уақыт

  • 0
  • 0

Есіл уақыт –
Есіл үміт!
Есі шығып, есі кіріп, жағаласып жармасқан,
Жалғау-жалғау лентадай кесіп, үзіп, жалғасқан.

Толық

Аспанға хат

  • 0
  • 0

Армысың аспан?!
Хабар күтіп достан, сол... қарағым,
Мен енді доссыз қайдан жол табамын?!
Маңдайда іліп қойған картам тұрып,

Толық

Ұры

  • 0
  • 0

Аты жоқ өлең.
Бола ма?!.
Пенденің жайын сұрама,
Бақытым қайда бір үзім?!.

Толық

Қарап көріңіз