Өлең, жыр, ақындар

Шықтың тамуы

  • 19.09.2021
  • 0
  • 0
  • 306
Қараша үй.
Жалған-дүр...
Ай - заманның өрнегі.
«Күн – көсемнің» ордені,
Суретте төрдегі.
Қозғалады баяу ғана түн демі,
Қарт қарайды Теңіз жаққа,
Сәл көтеріп іргелікті – іргені.
Шық тауында,
« Бетегелі белден боз,
Уағдалы еді, айтқан сөз »...
Уақытпенен жылжып аққан жалғыз үй,
Естіледі алабайдың үргені.
Шалдар айтса кешегіні,
Біледі.
Суын айғыр... теңіз кешіп,
Ақ тұманнан шығады, көк тұманға кіреді.
Теңіз бетте үйір жылқы жүр еді...
Рас шығар кім, біледі?!.
Осы шал ғой,
Аппақ таңды кірпігіне іледі,
Орындалса тілегі!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Түнгі шық

  • 0
  • 0

Оралсаң... шықтай іздеп бар,
Аңсаған жанның орамы.
Елестеп көзге түнгі оттар...
Қиялдан шығып брады.

Толық

Қайтып келмейтін нүкте

  • 0
  • 0

Хім...
Тілектер, аппақ кебінмен,
Іштегі топыраққа көмілген,
Жүрек те шаршаған шығар...

Толық

Ұры

  • 0
  • 0

Аты жоқ өлең.
Бола ма?!.
Пенденің жайын сұрама,
Бақытым қайда бір үзім?!.

Толық

Қарап көріңіз