Өлең, жыр, ақындар

Шықтың тамуы

  • 19.09.2021
  • 0
  • 0
  • 288
Қараша үй.
Жалған-дүр...
Ай - заманның өрнегі.
«Күн – көсемнің» ордені,
Суретте төрдегі.
Қозғалады баяу ғана түн демі,
Қарт қарайды Теңіз жаққа,
Сәл көтеріп іргелікті – іргені.
Шық тауында,
« Бетегелі белден боз,
Уағдалы еді, айтқан сөз »...
Уақытпенен жылжып аққан жалғыз үй,
Естіледі алабайдың үргені.
Шалдар айтса кешегіні,
Біледі.
Суын айғыр... теңіз кешіп,
Ақ тұманнан шығады, көк тұманға кіреді.
Теңіз бетте үйір жылқы жүр еді...
Рас шығар кім, біледі?!.
Осы шал ғой,
Аппақ таңды кірпігіне іледі,
Орындалса тілегі!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Уақыт

  • 0
  • 0

Есіл уақыт –
Есіл үміт!
Есі шығып, есі кіріп, жағаласып жармасқан,
Жалғау-жалғау лентадай кесіп, үзіп, жалғасқан.

Толық

Өмір һәм жалған

  • 0
  • 0

Өмір жалғанмен,
Бөлінбейді.
Жоқ болғанмен,
Бар,

Толық

Көзқарас

  • 0
  • 0

Жұмақтың барын қайтесің...
Айтарын айтқасын, дау керек?!
Сұрақ өлімнің келетінін айтасың,
Жан алатын жаналғыштай әурелеп.

Толық

Қарап көріңіз