Өлең, жыр, ақындар

Обал ғой

  • 19.09.2021
  • 0
  • 0
  • 454
Көктемде амал торғайды
Көрсе атқан баланы,
«Мынау, мынау оңбайды» –
Деп мүйiздеп алады.
«Түрiң мынау добалдай,
Сенде қандай ақыл бар.
Торғайды ату обал ғой,
Оған қандай хақың бар...»
Атқа қонсақ жиналып,
Көкпар деген хабар кеп,
«Қаладың, – деп, – қиналып»
Шаппайды атпен «обал» деп.
Ешкiмге де көрмедi
Нақақтан қол көтерiп.
Нанды көрсе жердегi,
«Обал» дейдi көтерiп.
Барлығына жүргенi
Жаны ашып, «обал» деп.
Əдiлеттiк – сүйгенi,
Көргендiгi одан көп.
Жамандыққа жаны қас,
Жақсы iстен тайынбас,
Арамызда осындай
Балалардың бары рас.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Әзіл

  • 0
  • 0

Заман дамып келедi,
Дамымаса сəнi жоқ.
Жүзiм жемiс бередi,
Iшiнде еш дəнi жоқ.

Толық

Әкесі мен баласы

  • 0
  • 0

– Жүзiм, – дейдi бiресе,
– Қауын, – дейдi бiресе,
Əкеледi əкесi
Ұлы ненi тiлесе.

Толық

Демалыс

  • 0
  • 0

– Көрмедiң бе, бiлесiң бе? –
Деп iнiмнен сұрадым. –
Радионы кiм өшiрген,
Кiм бұраған құлағын?

Толық

Қарап көріңіз