Гүл терген асыл еркем Бөкейiңнен

Гүл терген асыл еркем Бөкейiңнен,
Кетпейдi бала бейнең көкейiмнен.
Аруын Күреңбелдiң ұмытпасын,
Жыр жазып кейiнгiге кетейiн мен.
Бөкей тау, сұлу Сүңгi, Күйiктегi,
Таңшығыс, Жетiтөбе биiктерi.
Боранды, Датқа саз бен Қошқарата,
Сол қызын мына мендей сүйiп пе едi?
Қоштасты тырналардың көп тiзбегi,
Арада жатқан асу өткiзбедi.
Сартапты сағым жылдар сағыныш боп,
Жамырай қашқан жолдар жеткiзбедi.
Жел тұрып жаңбырменен араласты,
Жұлқылап Қордайдағы қарағашты.
Арада қол созымдай жер қалғанда,
Қайтейiн, жолдар қайта ала қашты.
Боздадым бозiнген боп, боз дала боп,
Көл айтты ескi дерттi қозғама деп.
Баяғы қарақат көз бойжеткенге,
Қайтадан барғым келдi бозбала боп.
Асауға тағдыр салған құрығындай,
Қамығып құлазумен құрыдым ба-ай!
Мен кеттiм кездеспейтiн басқа жолмен,
Тобықты қаққан сенiң бұрымыңдай.
Сүңгiде су болмайды шашылмайтын,
Күйiкте гүл болмайды ашылмайтын.
Дүниеде қанша жол кездессе де,
Бiз ендi екi жолмыз қосылмайтын.

---