Адам өмір сүреді...
- 0
- 0
Күн батады телміріп,
Жел де жөнін айтпайды.
Сезіміңді өлтіріп,
Жанды үгеді жат қайғы.
Сол ауылда ұстаз еді ең ұлық
Сол ауылда ұстаз еді ең ұлық,Марапат пен күтпеді олар мақтауды.
Жаныменен тұратын-ды сені ұғып,
Үйретті олар ар-ұятты сақтауды.
Кетпеді олар қала кезіп, не шетке
Туған жерге, туған елге таңылды.
Қалай ғана, қалай ғана десек те
Жүрген, тұрған, отырғаны - бәрі үлгі.
«Ар-ұяттан жоқ ештеңе жоғары!»
Ұят деген өлшемі еді өмірдің.
Адам үшін сияқты еді қоғамы,
О, сен де желіндің, желіндің.
Сол ауылда ұстаз еді ең ұлық,
Марапат пен күтпеді олар мақтауды.
Жанарынан жаны тұрды көрініп
Үйретті олар Өмірді де сақтауды.
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Мойнымдағы орамалдың қызылын
- 0
- 0
Жүрсе білмей жеңілдігін тұзының,
Сәл ұқпаған, сезе алмаған ызыңын.
Елемейді екем тіпті, обал-ай
Мойнымдағы орамалдың қызылын.
Қайта-қайта нені жинай берем мен?
- 0
- 0
Қайта-қайта нені жинай берем мен?
Құстар анау жылы жаққа жөнелген.
Түсініксіз, кім келеді күбірлеп?
Үрей мені шақырады үңіл деп.
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Сауле Ракишева
Өте жақсы жазылған -
за
супер -
Нурасыл
Спорт шыболамын такпак
Айкөркем
Не деген керемет маған қатты ұнады рақмет ❤