Тағдыр
- 0
- 0
Көшеден кезіктірдім бір бұралқы,
Соншалық аянышты мұңлы қалпы.
Көңілім алай-дүлей бола қалды,
Боранға айналғандай күннің арты.
Көктем
Ғажайып нұрға бөккен тіршілік бір,Тұрғандай төсегінен сілкініп қыр.
Жауқазын қара тасқа көрік беріп,
Дүние күн көзіне ынтығып тұр.
Арудың келбетіндей айнадағы,
Көл бетін аққу келіп аймалады.
Әдемі аппақ төсті қос қарлығаш
Төбемде сағыныш боп айналады.
Лүп етіп әлі күнге жел тимеген,
Жанымның жазирасын желпиді өлең.
Қойдың-ау, о, табиғат, құлшындырып
Тағы бір көктем қызға мен сүймеген.
1967
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Бақанас – біздің балалық
- 0
- 0
Ұл едік онда, қыз едік,
Бір емес едік – жүз едік.
Бақанас деген өзенді
Олай да кешкен – біз едік,
Амина
Калай оленнен тусиник шыгарамыз достар????