Тамырлар
- 0
- 0
О, тамырлар!
Тереңдерге тармақ-тармақ жол салып,
Тереңдерден салмақ тартып соншалық,
Балбыратып Жер-ананың денесін,
Көктем
Ғажайып нұрға бөккен тіршілік бір,Тұрғандай төсегінен сілкініп қыр.
Жауқазын қара тасқа көрік беріп,
Дүние күн көзіне ынтығып тұр.
Арудың келбетіндей айнадағы,
Көл бетін аққу келіп аймалады.
Әдемі аппақ төсті қос қарлығаш
Төбемде сағыныш боп айналады.
Лүп етіп әлі күнге жел тимеген,
Жанымның жазирасын желпиді өлең.
Қойдың-ау, о, табиғат, құлшындырып
Тағы бір көктем қызға мен сүймеген.
1967
Пікірлер (1)
Пікір қалдырыңыз
Ау, құрбым
- 0
- 0
Биік таудың басында балқарағай,
Ауылым көшіп барады көл жағалай, ау, құрбым,
Жолы қиын жұмбақ тағдырдың.
Көшіп ауылың кеткенде таудан асып,
Қарап көріңіз
Басқа да жазбалар
Пікірлер
-
Диана
Өткен шаққа ессе -
Кіммін
Өте күшті маған ұнады -
Кіммін
Өте күшті өлең
Амина
Калай оленнен тусиник шыгарамыз достар????