Өлең, жыр, ақындар

Третьяков галереясында

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 1961
Пана таппай
Тәкәппар паң қаладан,
Жүректердің
Шеріндей тарқамаған.
Суретші деген
Халықтың өмірі бұл,
Үнсіздіктің
Азабын арқалаған.
...Қоғамы бар,
ол көздер анталаған.
Кербездейін
Баса алмай шалқалаған.
Көзі тұнған
Көркемдік. Көрікті ойы.
Бұларда еш
ісі жоқ қалталы адам.
Бейнеленген
Санамен дауыл, далаң.
Жан дүниеңе
Ізгілік шамын жағар.
Сурет салып
өтеді ол. Өмірде де
Дүниені
әз қалпы қабылдаған.
Пана таппай
Тәкәппар паң қаладан,
Жүректердің
Шеріндей тарқамаған.
Суретші деген
Халықтың өмірі бұл,
Үнсіздіктің
Азабын арқалаған...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Көзімнен ұшты қай сәтім жадырап, күліп?

  • 0
  • 0

Көзімнен ұшты қай сәтім жадырап, күліп?
Көңіл күйімдей - Алматы, атырап тынып.
Айналып бәрі әп сәтте әлденелерге
Сөгіліп кетті жан жүйем қақырап тұрып.

Толық

Қаздар ұшты көлсіз

  • 0
  • 0

Жыладың ба, күрсініп?
Шыны маған күмән.
Қабырғасы ырсиып,
Ақыл іштен тынар.

Толық

Жалықтым

  • 0
  • 0

Саңылауын көре алмай жарықтың
Қараңғы Мәскеуден жалықтым.
Анамнан алыста қамықтым
Қызы едім қазақтың, халықтың.

Толық

Қарап көріңіз