Өлең, жыр, ақындар

«Қозыбақ» сазы

  • 22.09.2021
  • 0
  • 0
  • 506
Бір күй кетті сахнада күмбірлеп,
Бара жатыр жүректегі мұңды үрлеп.
Күй әуені қайрады да жігерді,
Қайта зарын төгіп-төгіп жіберді.
Ақ табаны қара тасқа тілініп,
Аттады, әне, бала Құрман тіріліп.
Құйылады қозы суға жамырап,
Күмбірледі домбыра да қағып ап.
Қутыңдады көз алдымда қозы-лақ,
Сыңқылдады құлағыма «Қозыбақ».



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Үзілмеңдер, үндістер!

  • 0
  • 0

Қапас-қасірет түкпірінде
Сорлы үндістер жылайды.
Қарғап-сілеп бiттi мүлде
Тағдырды да құдайды.

Толық

Ақырғы ақын мен емес

  • 0
  • 0

Думан қудым, той­тойлап арақ іштім,
Айбақ­сайбақ артымда аламыш күн.
Құр қалардай өңмеңдеп өндіршегім,
Сағымменен сандалған сан алыстым.

Толық

Жарысып жылдарменен

  • 0
  • 0

Аймағы ауылыңның ну қарағай,
Жамырап бой түзеген күнге қарай.
Өрмелеп қарағайға өскен ұлан,
Биікке тұра ала ма ту қадамай?!

Толық

Қарап көріңіз

Пікірлер