Өлең, жыр, ақындар

Қиқар Ұлан

Қиқар Ұлан маңқа мұрны пысылдап,
Ойы да жоқ әлдекімнен қысылмақ.
Қолындағы бәдіреннің қабығын
Әпкесіне сый ретінде ұсынбақ.
-Әпке, мені ақылгөй деп жек көрме.
Жас қиярдың қабығынан бетперде
Жасап тұрсаң, күнге күйген сұр жүзің
Айналады ақ парақты дәптерге.
Сығалаған терезеде тесіктен,
Айырылма, інің берген несіптен,-
деп кекеткен қыңыр ұлды әпкесі
Шапалақпен қуып шықты есіктен.
Ойнақтайды ойға түскен бұландай,
Қыдырады үй ішінен сұранбай.
Мейірімді, адал ниет балалар,
Көрдіңдер ме, қиқар жігіт Ұландай?



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз


Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар