Ұзату тілегі Назымға
Көгілдірі аққудың
Туып өскен ұяңнан
Ағайын мен бауырдан
Алыстап сен барасың
Көгілдірі аққудың
Туып өскен ұяңнан
Ағайын мен бауырдан
Алыстап сен барасың
Қандай қиын қоштасу,
Жан досыңмен, жақыныңмен, құрбыңмен...
Енді оның жолықпасын білемін,
Тағдырым деп көнемін.
Жүз күн өтті...
Жадыраған жүзіңді көрмегелі,
Сарғайған сар сағыныш сөнбегелі.
Бізді тастап мәңгілік мекеніңе
Кеткеніңе көңілім көнбеп еді.
Құлагері қазақтың - Ілиясым,
Нұрға толы жүзіңмен жымиясың.
Сұлу сөзбен сиқырлап оқырманды,
Баурап алдың бірден жан дүниясын.
Біздің завуч Мираш апай тамаша,
Өнеріне сан жетпейді санаса.
Домбырада ойнап, ән де салады,
Қуанғанда мәз болады балаша.
Әке, қалай жағдайың?
Күтуші едім қашан сізді көрем деп.
Аяз ата көрсем бұрын әрдайым
Сіз бе екен деп қарайтынмын елеңдеп.
Құтты болсын қадамың,
Бибінұржан балбөбек.
Әкең мәз боп қолға алып,
Анаң сені әлдилеп
Жыр-тұлпарға шабыт-шана жексем де,
Ақ бұлттарға ақ сұңқар боп жетсем де,
Ақ түтіні бұрқыраған ауылым!
Сарқылмаған сағынышым – тек сенде.
Менің мынау өміріме өкпем көп,
Тарпаң тағдыр маған нұрын төккен жоқ.
Өз-өзімді тани алмай әуремін,
Неге күрең күндерімде көктем жоқ?
Алты Алашқа аты мәлім анам – Сыр,
Ауаң – ыстық, суың – шипа, далаң – гүл.
Қобызының үні қалған Қорқыттың,
Тұрмағамбет, Ешнияз сал бабам – жыр.
Күз.
Қараша-қыздың лебіне қалтырап тағы,
Солғындау бақта үзіліп жапырақтары,
Жалаңаш қалған теректің сонау алыстан
Жәнібектің желбіреген байрағы
Талай жасты жігер бере қайрады.
Кеудесінде тасқындаған қуаты
Аңыз болып, ен даланы жайлады.
Ей, жанардан нұр атылған жарық күн!
Ей, санамды тұмшалаған тамұқ-түн!
Өзегім – өрт, өкпелімін сендерге,
Дауа бар ма, жан дертімді емдерге?
Апатай!
Қырға біткен қасиетті шынарым,
Ақиқат пен әділдікке сыңар ең.
Жырыңды оқып ұғамын,
Алтын күнім, жарқын нұрым, жұмағым,
Сарқылмайтын, балдай тәтті бұлағым.
Ұрпагғыңа деп арнаған ғұмырың
Ұзақ болсын-Тәңірімнен сұрарым.
Қиқар Ұлан маңқа мұрны пысылдап,
Ойы да жоқ әлдекімнен қысылмақ.
Қолындағы бәдіреннің қабығын
Әпкесіне сый ретінде ұсынбақ.
Ысырып дүлей дауыл, өктем желді,
Көк майса, гүлге орап бөктерлерді,
Шаттықтың шомылдырып шуағына,
Күлімдеп ауылыма көктем келді.
Еңселігі қара терге малынып,
Әкем отыр қырықтығын қолға алып.
«Құрбандыққа кетем бе» деп қамығып,
Марқа қозым тыпырлайды долданып.
Менің апам – мейірімді, жақсы адам,
Бірақ, бізге бал татыған дәм керек.
Сәске түсте жасырынып бақшадан
Ұрлайтынбыз шытырлақ пен әңгелек.
Терең ойдың құшағына малынып,
Қасиетті жыр-тұмарды тағынып,
Сезім билеп сансыраған санамды,
Отырмын мен ақ әжемді сағынып.
Кім сезеді жүректегі жарамды?
Ішіндемін тұнжыраған қапастың.
Сезім билеп, сиқырлады санамды,
Қалың ойдың орманында адастым.
Қонақтады көңілге тағы да мұң,
Тырналады тіміскі ой тыртығымды.
Бұрымды қыз, таусыла сағынамын
Мойыл көзді, найзадай кірпігіңді.
Желтоқсан желі,
Ызғарлы лебі,
Ағажан, сені тоңдырды-ау.
Алқымнан алып,
Жанымдағы жақсы деген адам да
Жырақ кетсе неге аяң тасиды?
Қайтсем екен,керең болып қалам ба?
Іштарлығын көріп ішім ашиды.
Мен бақытты баламын,
Күнде думан саламын.
Қызықтарға тоймаймын,
Асыр салып ойнаймын.
Жұмыртқаның жарымай уызына,
Аузын ашқан ақ үрпек балапандай,
Умаждалып тағдырдың уысына,
Сезбей жүрмін, от құшақ ана қандай?
Ақындық кез-келгенге бұйырмайды,
Санаңды сансыз ойлар шиырлайды.
Шабыттың шағаласы шалқып жүрсе,
Құйылып жүрекке сөз тыйылмайды.
Қараша күз...
Былтырғыдан бөлектеу, жаңаша күз:
Самарқау күн, солғын бақ –
Бәрі орнында,
Күндерім жоқ сағынып, езілмеген,
Түндерім көп аңсаумен көз ілмеген.
Сағындырған, сарғайтып сабылдырған –
Осы ма, сезім деген?
Ауыл іші.
Жаздың түні.
Тым ыстық.
Дел-сал күйде мүлгіп жатыр айнала.
Қош келдің, көгілдір көктемім!
Сен келдің, табиғат гүлденді.
Алыстап қарт құда, өктем үн,
Тал-шыбық бусанып, бүрленді.
- Джон Максвелл
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
- Асқар Сүлейменов
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі