Өлең, жыр, ақындар

Еске алу

  • 22.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1871
Көк торғын сонау тоғайға
Кетуші ек терең көміліп.
Аунаушы ек еркін көгалда,
Бұрымдай бірге өріліп.
Теректер, талдар сол шақта
Тұратын еді сызданып.
Алушы ем сені құшаққа,
Бәрінен соның қызғанып.
Сәулесін судай сіміріп,
Сүйгіздік беттен ақ айға.
Ару таң атса сызылып,
Алақан тостық арайға.
Тәтті еді-ау сол бір бал түндер,
Жұлдыздар маздап жанатын.
Аймалап ескен салқын жел
Ән болып қанат қағатын.
Еске алдым, сәулем, сағына,
Жандар жүр онда кіл бөтен.
Көк торғын тоғай тағы да
Асыға күтіп тұр ма екен?!.

1972



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тағдыр жоқ

  • 0
  • 0

Қызықтап аз ғұмырды көрдік елес,
Тағдыр жоқ ат арымас, ер жүдемес.
Жалғыз-ақ жүрген сайын қылаң ұрған,
Уақыттың сақал-шашы селдіремес.

Толық

Қайран күндер-ай!

  • 0
  • 0

Тай­-құлындай ойнаған,
Ой, ойнаған!
Тамашаға тоймаған,
Таң атқанша тойлаған,

Толық

Сырын бермес сұм жалғанда

  • 0
  • 0

Сырын бермес сұм жалғанда шынайы жоқ достасқан,
Тірі жәндік тыным алмас бір­бірімен қастасқан.
Адам менен аң қылығы тіл табыспай тұрмайды,
Оянғанда жыртқыш сезім хайуандықпен астасқан.

Толық

Қарап көріңіз