1995 жыл
- 0
- 0
Жұрт ұйқыда,
Қалың ұйқы құшағы.
Сағат тық-тық,
өтіп болмас, үш әлі.
Түннің көзі
Қала оттары әлдене деп жымыңдап,Шегінеді терезеге үңілсем.
Жерге жұлдыз құлағандай -жыпырлап,
Түнді үнсіз бақылаймын -түңілсем.
Көріп тұрмын түннің көзін лағылдай,
Ізі жатыр-жеңіл басып кеткенмен.
Жанұшырып келгенінде жаңылмай,
Жақ аша алмай, күрсінумен шектелгем.
Жолаушысы жоқ көшеге құлақ түр.
Талдар мені түсінгендей - күлді үнсіз.
Шеткерірек өскен шетен сұрап тұр:
«Неге сондай мазасызсыз бүгін сіз?..»
Мойнымдағы орамалдың қызылын
- 0
- 0
Жүрсе білмей жеңілдігін тұзының,
Сәл ұқпаған, сезе алмаған ызыңын.
Елемейді екем тіпті, обал-ай
Мойнымдағы орамалдың қызылын.
Қарап көріңіз
Пікірлер (0)
Пікір қалдырыңыз
Басқа да жазбалар
×
Нұрдана
КуштиАбпазова Құралай Жандосқызы
КеремерАружан
КереметMyrza
Өте керемет!Амандық
Сәл сәл піспе қалған тұстары бар қарындасым дей тұрғанмен жаман емес талабыңа нұр жаусын.