Өлең, жыр, ақындар

Түннің көзі

  • 25.11.2015
  • 0
  • 0
  • 2254
Қала оттары әлдене деп жымыңдап,
Шегінеді терезеге үңілсем.
Жерге жұлдыз құлағандай -жыпырлап,
Түнді үнсіз бақылаймын -түңілсем.
Көріп тұрмын түннің көзін лағылдай,
Ізі жатыр-жеңіл басып кеткенмен.
Жанұшырып келгенінде жаңылмай,
Жақ аша алмай, күрсінумен шектелгем.
Жолаушысы жоқ көшеге құлақ түр.
Талдар мені түсінгендей - күлді үнсіз.
Шеткерірек өскен шетен сұрап тұр:
«Неге сондай мазасызсыз бүгін сіз?..»



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қайта-қайта нені жинай берем мен?

  • 0
  • 0

Қайта-қайта нені жинай берем мен?
Құстар анау жылы жаққа жөнелген.
Түсініксіз, кім келеді күбірлеп?
Үрей мені шақырады үңіл деп.

Толық

Желдің де билігі жоқ

  • 0
  • 0

Таң атады, сейіліп қараңғы да,
Күн келеді, көңілді алаң қыла.
Жапырақтар ұшады тал басынан,
Жаз көйлегі тағы да тоналды ма?

Толық

Қазықұртқа басыңды сүйедің неге?

  • 0
  • 0

...Жерге сенің табаныңды тигізбей,
Жаман, жыртық кигізбей,
Ақша жүзің құм дауылға сүйгізбей,
Бар бейнетін өзі көрген ғұмырдың,

Толық

Қарап көріңіз