Элегия
- 0
- 0
Сағаты жеткенде ажал, тоқырап па?
Тұрмады бұл жолы да тосып артқа.
Бір жұлдыз көк төсінен ағып түсіп,
Бір бұлақ сіңіп кетті топыраққа.
Түнеріп сол күндерде тұрды аспаным,
(Таяғы тағдырдың ұрмас бәрін).
Қарсы алдым балалармен қатар барып,
Әкемнің жаудан қайтқан құрдастарын.
Қаракөз
Қызғанам сені маңдайына түскен күннен де,
Бірге жүргенде сені көрсетпей тұрған түннен де.
Көз алдымда мәңгі жүргеніңді қалаймын,
Қызғанам ғой сені айналып өткен желден де.
Сенсіз көзімді де ашқым келмейді,
Ашсамдағы көз алдымда қара түнек.
Сенсіз сөзімде көпке естілмейді,
Сенсіз істеген ісімнің де реті келмейді.
Көз алдымда сен,жүрек тұсымда да сен,
Сол қалпы жүрші жоғалып кетпе сен.
Шынайы қалпыңда көре алмасам да,
Елестетіп, еске алып,сағынысып жүрейін мен.
Жеткілікті бұл өмірде сенің барың,
Сен үшін өзгертем ғой жердің бәрін.
Сені сүю мен үшін сондай бақыт,
Қорғай жүрсін сол үшін сені тәңірім.
Ей тағдыр ай ғашық болдым неге айтшы,
Осы өлеңді соған ғана арнатшы.
Сүймейінші басқа жанды енді мен,
Ғашықтығымды осыменен тоқтатшы.