Өлең, жыр, ақындар

Жылай берме

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 847
Жүз толғанып, мың ойланып,
Жылай берме, мұңлы ақын.
Күн шыққанмен шырайланып,
Қайта келер түн жақын.
Қонбады деп бүгін бақыт,
Жабырқама, налыма.
Кеткенменен күнің батып,
Таң атады тағы да.
Тұрлауы жоқ бұл өмірдің,
Таусылмайды күйбеңі.
Кімге керек жүрегіңнің
Жалын шалып күйгені?
Азап пенен сорға батқан,
Емессің ғой сен ғана.
Ақ қағазға сорғалатқан
Көздің жасын сан дана.
Мұңын тыңдап жырлағанның,
Жан көрмедім иліккен.
Басы айналды бұл қоғамның
Байлық пенен биліктен.
Бал тамызсаң таңдайына,
Кісі бар ма сөз ұқпақ?
Жазылған соң маңдайыңа,
Талқысына төзіп бақ!
Пенделерге тағдырың бір,
Берсеңші, ақын, қол ұшын.
Ақыл­ойың қаңғырып жүр,
Ақтай алмай борышын...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Іштен шыққан шұбар жылан

  • 0
  • 0

Бір Алланың пәрменінде адамзатты аздырса,
Пендесіне жараспайды жаратқанды жазғырса.
Іштен шыққан шұбар жылан шағып туған шешесін,
Ит қабады өз иесін сары сайтан азғырса.

Толық

Жүрегін ұқ әкеңнің

  • 0
  • 0

Он алтыға толдың, бауырым, бүгін сен,
Далаң анау, асыр салып жүгірсең.
Көзің жетер кеңдігіне дүниенің
Көкжиекке ұзағырақ үңілсең.

Толық

Өзімен өзі қайғылы

  • 0
  • 0

Қанаты сынған көбелек,
Отырсың әрең қалтылдап.
Жүруші ең көкте әуелеп,
Танадай болып жалтылдап.

Толық

Қарап көріңіз