Өлең, жыр, ақындар

Қым-қуыт қала

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 663
Жалғасқан дүние, алмасқан өмір,
Сырыңды қойдым ұға алмай.
Құлазыр кейде марғасқа көңіл,
Құдыққа түскен құландай.
Сағымдай алдап сырғыта бермей,
Ұстатшы ойдың ұшығын.
Шығайын сыртқа мұң жұта бермей,
Онсыз да жанмын іші мұң.
Қым­қуыт қала, қиырда дала,
Келетін кім бар мені іздеп?
Көл­көсір елес миымда ғана,
Шалқиды шалқар теңіз боп.
Күрсініп кеудем ауа жұтады,
Буланды көзім дым көрмей.
Сұлбасы жұрттың қарауытады,
Қаптаған қара бүргендей.
Ізіңнен қалмас әр аттағанда,
Айдаһар­ажал желді өңеш.
Тұрағың сенің, Жаратқан Алла,
Аспанда, неге жерде емес?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Секенге сүйсіну

  • 0
  • 0

Туласа тұла бойда текті қаның,
Селдетіп ақ жаңбырын төкті жаның.
Аузынан ата күйдің түскендейсің,
Аруағы аян беріп Кетбұғаның.

Толық

Көне қорғаннан табылған тас босағадағы жазу

  • 0
  • 0

Ей, жолаушы, жолың болсын әлдеқайда асыққан,
Сыңайың бар суыт жүріп, келе жатқан қашықтан.
Жортқан жанға бұйырады түзден ғана ырыздық,
Сәл аялдап, дәм татып кет мынау қара лашықтан.

Толық

Тыраң асар

  • 0
  • 0

Мына тұстан атойлап, ана тұстан,
Бір-бірімен қазақпыз көп атысқан.
Арыстанның ойнайды аруағымен,
Тірлігіне мастанған қара тышқан.

Толық

Қарап көріңіз