Өлең, жыр, ақындар

Қым-қуыт қала

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 514
Жалғасқан дүние, алмасқан өмір,
Сырыңды қойдым ұға алмай.
Құлазыр кейде марғасқа көңіл,
Құдыққа түскен құландай.
Сағымдай алдап сырғыта бермей,
Ұстатшы ойдың ұшығын.
Шығайын сыртқа мұң жұта бермей,
Онсыз да жанмын іші мұң.
Қым­қуыт қала, қиырда дала,
Келетін кім бар мені іздеп?
Көл­көсір елес миымда ғана,
Шалқиды шалқар теңіз боп.
Күрсініп кеудем ауа жұтады,
Буланды көзім дым көрмей.
Сұлбасы жұрттың қарауытады,
Қаптаған қара бүргендей.
Ізіңнен қалмас әр аттағанда,
Айдаһар­ажал желді өңеш.
Тұрағың сенің, Жаратқан Алла,
Аспанда, неге жерде емес?..



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Ардакүрең

  • 0
  • 0

Әр сағаты ғұмырдың – кісіге сын,
Жайымызды айтпай-ақ түсінесің.
Көңіліміз кей уақыт күңгірт тартса,
Көңіліңнің сәулесін түсіресің.

Толық

Қасым Аманжоловқа арыз айту

  • 0
  • 0

Көтеріл, тұр орныңнан, сөйле, Қасым,
Өлген деп ешкім сені ойламасын!
Салса да от пен суға жаны сірі,
Мына жұрт ақындармен ойнамасын!

Толық

Илеуінен ұзап шықса

  • 0
  • 0

Мейірімге жарытқанда жаратушы аз ғана,
Малта тасқа қына бітіп, шаш шығады тазға да.
Қыр желкеге қырсық мінер ел ішінде көбейсе
Телмеңдеген кәрі шал мен өңмеңдеген бозбала.

Толық

Қарап көріңіз