Өлең, жыр, ақындар

Дегелең

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 1056
Қарайып сонадайда тұр Дегелең...
– Ойпыр­ай, сұмдық еді бұл не деген?
Қасына аяқ басып бара алмайсың,
Жеріңді осы емес пе түрмелеген?
Байқашы, безіп кеткен құс баласы,
Суында балық бар ма, түс, қарашы!..
Шағанның жағасында шырқ айналып,
Бойына тарамай тұр ішкен асы.
Ағаның тілегімен зыр жүгіріп,
Қарадым ойдым­ойдым суға үңіліп.
Тұнық су телміреді тірлігі жоқ,
Түңілдім түбіндегі сырды ұғынып.
Буып тұр бір қасірет бар тынысты,
Құсы жоқ аспан қандай қорқынышты?
Күрсініп көздеріне жас алды да,
Екі ағам тостағанды сарқып ішті.
Дегелең күйіп кеткен жана­жана,
Тозақтан шыққандай бір жаңа ғана.
Екі ұлы Дегелеңнің мөлтеңдейді
Тауға да, өзенге де, далаға да.
Аһ ұрып, азап тартқан тау­тасына,
Батып тұр ауыр салмақ арқасына.
Кетердей Дегелеңмен бірге шөгіп,
Екеуі алып мені ортасына...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Тездете алмай ай менен жыл жүрісін

  • 0
  • 0

Тездете алмай ай менен жыл жүрісін,
Сағынумен өткізген күн құрысын.
Өмір бойы келесің мекендеумен
Жүрегімнің құпия бір бұрышын.

Толық

Әке жұртында

  • 0
  • 0

«Іліндім құрығына кәріліктің,
Барады еті қашып кәрі жіліктің.
Шарлаған қазақ жерін қайран басым,
Түбіне түсерсің­ау құр құдықтың,

Толық

Шақантай

  • 0
  • 0

Үн-түнсіз толғанасың, ұлан дала,
Тапсырып тағдырыңды бір Аллаға.
Тұтқандай көк сағымнан көк шымылдық,
Көлбейді көкжиегің мұнарлана.

Толық

Қарап көріңіз