Өлең, жыр, ақындар

Дегелең

  • 26.09.2021
  • 0
  • 0
  • 878
Қарайып сонадайда тұр Дегелең...
– Ойпыр­ай, сұмдық еді бұл не деген?
Қасына аяқ басып бара алмайсың,
Жеріңді осы емес пе түрмелеген?
Байқашы, безіп кеткен құс баласы,
Суында балық бар ма, түс, қарашы!..
Шағанның жағасында шырқ айналып,
Бойына тарамай тұр ішкен асы.
Ағаның тілегімен зыр жүгіріп,
Қарадым ойдым­ойдым суға үңіліп.
Тұнық су телміреді тірлігі жоқ,
Түңілдім түбіндегі сырды ұғынып.
Буып тұр бір қасірет бар тынысты,
Құсы жоқ аспан қандай қорқынышты?
Күрсініп көздеріне жас алды да,
Екі ағам тостағанды сарқып ішті.
Дегелең күйіп кеткен жана­жана,
Тозақтан шыққандай бір жаңа ғана.
Екі ұлы Дегелеңнің мөлтеңдейді
Тауға да, өзенге де, далаға да.
Аһ ұрып, азап тартқан тау­тасына,
Батып тұр ауыр салмақ арқасына.
Кетердей Дегелеңмен бірге шөгіп,
Екеуі алып мені ортасына...



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Төлегетай

  • 0
  • 0

Киелі қара өлеңнің шөмішімен,
Сапырып сөздің майын көп ішіп ем.
Көненің ізін шалып қайтайын бір,
Қызыл тіл жаңылмаса желісінен.

Толық

Төрттағандар

  • 0
  • 0

Торуда қауіп­-қатер, қырғын әлі,
Ойласаң жігеріңді құм қылады.
Шығады жеңнен кіріп балағыңнан,
Сумаңдап жауыздықтың сұр жыланы.

Толық

Әр бұтада бір көкек

  • 0
  • 0

Сұғанақтан сақта, құдай, әр есікті бір қаққан,
Кәрі мыстан тоқым ояр төрде жатқан сырмақтан.
Шамалауға шақ келмейді таразының тасы да,
Қыл мойында парызым мен қарызым бар зіл батпан.

Толық

Қарап көріңіз