Соңғы сөз

(аударма)

Бұл кітап бітеді енді.
Ол басталған ыза мен ел кегінен;
Мұқтаждардың қайырсыз еңбегінен;
Мықтылардың қан толы шеңгелінен;
Бүл жырларым туған-ды,
Өрттей лаулап жалыны алаулаған
Қаһарына шыдамай қарауға адам.
Қалтыраған арында дағы барлар,
еркіндікке шапшыған қамаудағы аң.
Ойламаңдар бұл жырлар
тек ыза мен ашудан туған-ау деп,
Жаздым оны шындықтай шыңнан егеп,
Мұнда күш бар. Кәдімгі Жердің күші,
Кескін бөлек ол күште, тұлға бөлек.
Ол күш менмін.
Қара тасты балқытып гүл еккенмін.
Жайлауында жүрем мен жүректердің.
Менмін жүрек лүпілі, сағынышы
аңсап талып айқасқан білектердің.

ПАБЛО НЕРУДА

---