Өлең, жыр, ақындар

Дәме

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 635
Бұлт үйірілді далаға —
Жауады екен деп күттім,
тағы да ырыс, бақ күттім
қамбасы боп Тоқтықтың.
Аласапыран жел тұрды —
бұлт тарады, кетті, ықты:
Жапырағым сарғайды,
Мен — аштықпын, жоқтықпын!
Тіл ұшында сөз тұрды,
Кенеземді кептіртті:
Маған арнап айтылар
Сол асыл сөз деп күттім.
Беделсізге — бел бітті,
бейсанаға бет бітті,
қалдым тағы жамылып
көлеңкесін көптіктің.
Тауға тағы бұлт келді —
Жаңбыр жауды бір апта:
бетпақ шөлге тамшы жоқ,
Құйылды су бұлаққа.
Сөз де айтылды — асыл сөз
маған емес бірақ та.
Далам кетті дөңгелеп
Көз көрмеген жыраққа...
Жапырағым айналды
елеңдеген құлаққа.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Бір әнші

  • 0
  • 0

Бұл не өзі ән бе, әлде айқай ма? –
Мен білмеймін, білсең, туыс.., айт онда.
Сахнада тұр ғой өзі, уақытын
Босқа өткізіп сынамақ па бақытын?

Толық

Реанимация

  • 0
  • 0

Қайдан шыққан сөз екенін кім білген,
мәнін бірақ сөздіксіз-ақ
білдім мен.
«Ит өлген жер екен ғой ол,

Толық

Уақыт жоқ, уақыт жоқ өлуге

  • 0
  • 0

Уақыт жоқ, уақыт жоқ өлуге,
Айналмайды, айналмайды бал уға.
Жанған оттың хақысы жоқ сөнуге,
Болса да еркі шикі қидың жануға.

Толық

Қарап көріңіз