Өлең, жыр, ақындар

Ертегі

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 563
Диюды құрдас қып
Сұңқылдай сырластық —
деп күлген бір ерді
алла өртеп жіберді;
соқ бері,
соқ әрі
иектен жоғары!
Суайтты жоқ ары
Сужүрек сабады.
Өгіз ғой деп өгіз
арбаға жегеміз.
Ал анау бұқаны
Жекпейміз неге біз?!
Шындық қой бұл, шырақ,
Піспеген былжырақ.
Бір-бірін өлтірді шымшылап
бір соқыр, бір шұнақ.
Бір басшы, сараң, сақ
біреуді жарамсақ
пір тұтты, бір тұтты,
Содан соң... құртыпты...
Бір қария мақалға
Қырық жыл қақалған.
Қақалып, қақалып
Данышпан атанған.
Ақыры... зор, кәрі
періште сорлады:
сайтаннан қатын ап —
ақымақ, ақымақ.
Ертек пе бұл,
Өлең бе?
сенбейсің-ау сен емге:
Осылардың барлығын
мен біледі дегенге.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Шіркін сөз-ай, құдіретті ең сен неткен...

  • 0
  • 0

Шіркін сөз-ай, құдіретті ең сен неткен!
Мықтысың сен болаттан,
Осалсың сен шөлмектен.
Сөздің қасиетін сол

Толық

О, табиғат, мені о баста

  • 0
  • 0

О, табиғат, мені о баста жаратарда кісі ғып
Алып па едің ең әуелі мына жәйді түсініп:
Бұдан бұрынғы адамдарға ұқсамай ма бұл өзі,
Ұқсамай ма күлгендегі көзі, қасы… мінезі?

Толық

Жебе

  • 0
  • 0

Не бір еппен, алған жақсы, не бетпен —
сөйлейінші тамағымды кенеп мен:
эпос ері тірілді де кенеттен,
сұр жебелі қарт садағын қолға алды.

Толық

Қарап көріңіз