Өлең, жыр, ақындар

Ертегі

  • 27.09.2021
  • 0
  • 0
  • 551
Диюды құрдас қып
Сұңқылдай сырластық —
деп күлген бір ерді
алла өртеп жіберді;
соқ бері,
соқ әрі
иектен жоғары!
Суайтты жоқ ары
Сужүрек сабады.
Өгіз ғой деп өгіз
арбаға жегеміз.
Ал анау бұқаны
Жекпейміз неге біз?!
Шындық қой бұл, шырақ,
Піспеген былжырақ.
Бір-бірін өлтірді шымшылап
бір соқыр, бір шұнақ.
Бір басшы, сараң, сақ
біреуді жарамсақ
пір тұтты, бір тұтты,
Содан соң... құртыпты...
Бір қария мақалға
Қырық жыл қақалған.
Қақалып, қақалып
Данышпан атанған.
Ақыры... зор, кәрі
періште сорлады:
сайтаннан қатын ап —
ақымақ, ақымақ.
Ертек пе бұл,
Өлең бе?
сенбейсің-ау сен емге:
Осылардың барлығын
мен біледі дегенге.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Күн кешкіріп барады, күн кешкіріп

  • 0
  • 0

Күн кешкіріп барады, күн кешкіріп,
Көкжиекті мүйіздеп тұрды ешкі-бұлт.
Қар мен мұзын қаһар ғып кетті мезгіл
Қиқы-жиқы шыңдарға мінгестіріп.

Толық

Әзіл

  • 0
  • 0

Жырымды өзге түгіл қыз ұқпады,
тастадым сол үшін мен сызып бәрін.
Қыз менің теңеуіме түсінбеді,
мен қыздың кірпігіне қызықпадым.

Толық

Орманда

  • 0
  • 0

Қайың-жеңге, алдыма қымыз қой да,
тал-қарындас, сызылтып сыбызғы ойна.
Орман-ана, кеңдік ет гүл-гүл аңқып,
бір билейін Шілікпен мың бұралтып.

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар