Өлең, жыр, ақындар

Тіліңнен у тамшылар

  • 03.10.2021
  • 0
  • 0
  • 553
Аспан асты ашықта,
Көзіңді сал қашыққа.
Қарауытса көкжиек,
Түн келеді, асықпа.
Күйбеңдеген тұрмыста,
Түн ұзарса, күн қысқа.
Көргенің көп болғанмен,
Көңілде жоқ бір нұсқа.
«Өгіз аттай желмейді,
Өткен қайта келмейді».
Тас санасаң, құм санап,
Заман ырық бермейді.
Тағдыр дәйім күшінде,
Қасарысқан пішінде.
Бірге өлгенің өзің де,
Арман өлсе ішіңде.
Айтсаң ғана зар шығар,
Тіліңнен у тамшылар.
Тән шыдаса шыдар-ау,
Қайтіп бірақ жан шыдар?!



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Қағып ап қарағайдай мүйізімді...

  • 0
  • 0

Айналды бір суық жел жан қоймасқа,
Шама жоқ жапырақтай сарғаймасқа.
Келсаптың тұмсығындай көп соғылған,
Бұл күнде төбе тықыр, маңдай қасқа.

Толық

Мүскін пенде

  • 0
  • 0

Мүскін пенде, өзіңді-өзің сонша неге қинадың,
Жүрегіңде болмаған соң аузыңдағы иманың?
Астан-кестең тасығанда аласұрған замана,
Салындыдай суға кетер бұл бес күндік жиғаның.

Толық

Күн астында сауғала

  • 0
  • 0

Ей, тізгінсіз арпалысқан дүлей, мылқау, тасқындар,
Шырт ұйқыдан шошынғандай қайда тулап қаштыңдар?
Мөңкігенмен, жөңкігенмен барар жерің белгілі,
Байқасаңшы, байғұстар­ау, жұтып қояр аш құмдар.

Толық

Қарап көріңіз