Өлең, жыр, ақындар

Марғасқа

  • 07.10.2021
  • 0
  • 0
  • 1989
(Әбіш Кекілбаевқа)

Әлемнің оймен кезіп шартарабын,
Әрқашан ауыр жүкті арқаладың.
Өшірмей Әбіш атың намыс отын,
Жұртыңды жүрегіңмен қалқаладың.
Кем түспес парасат пен нарқың ханнан,
Айналдық ел сүйенген нар тұлғаңнан.
Келесің халқың үшін арпалысып,
Кемедей көк дауылда толқын жарған.
Сырыңды қалам қайтіп жасырғандай,
Жауың да жазғаныңа бас ұрғандай.
Қазақтың бақытының белгісі ғой,
Жарқырап саған біткен асыл маңдай.



Пікірлер (0)

Пікір қалдырыңыз

Айсәулем

  • 0
  • 0

Аялдамай алтын күн бел асқанда,
Айдың жүзі дөңгелер көк аспанда.
Бір көрінші жарқырап туған айдай,
Он сегіздің ауылынан адасқанда.

Толық

Сенің даусың шыққанда...

  • 0
  • 0

Бізге тағдыр әуелден жақсыларды қиған ба,
Артық бақыт қазақтың маңдайына сыйған ба?
Жәнібегім, қайтейін жетпеуші еді бір саған,
Жүзден озған жүйрікті мыңнан таңдап жиғанда!

Толық

Бас сүйектер

  • 0
  • 0

Уақыт!
Сенен озамын деп айта алман,
Cен бiр жүйрiк желдей ескен майталман.
Есебiңнен жаңылмайсың ешқашан,

Толық

Қарап көріңіз

Басқа да жазбалар